Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

My name is ...Michael Caine




Πριν δύο εβδομάδες περίπου είδαμε 4 ταινίες στη σειρά, στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο Michael Caine . Όλα ξεκίνησαν όταν φίλος μάς προέτρεψε να δούμε την ταινία Harry Brown. Αφού θαυμάσαμε τον σπουδαίο αυτόν ηθοποιό στη συγκεκριμένη ταινία , θελήσαμε να θυμηθούμε και κάποιες άλλες σημαντικές στιγμές της καριέρας του.  Επιπλέον , την Κυριακή που μας πέρασε το ''Κ'' της Καθημερινής είχε αφιέρωμα στον ηθοποιό όπου αναφερόταν κυρίως στην προσωπική του ζωή.



 Έτσι, κάτι το άρθρο αυτό, κάτι κι οι 4 ταινίες στη σειρά που είχα δει προ ημερών , αποφάσισα να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα στη φιλμογραφία αυτού του σπουδαίου και τόσο ταλαντούχου ηθοποιού! Προσοχή! Θα αναφερθώ κυρίως σε ταινίες που αγαπώ ιδιαίτερα! Κι εννοείται ότι ανάμεσα τους είναι κι εκείνες οι 4 που ανέφερα στην αρχή! Πάμε!




Η ταινία που μάλλον απογείωσε την καριέρα του Micael Caine και τον έκανε ευρέως γνωστό είναι το The Ipcress file.  Η ταινία αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως....αιρετική όσον αφορά τις ταινίες κατασκοπείας! Βγάζει τη γλώσσα στον πολύ James Bond που δέσποζε εκείνη την εποχή και μας συστήνει έναν αλλιώτικο κι αλλόκοτο για τα δεδομένα κατάσκοπο, τον Harry Palmer. Διοπτροφόρος , ετοιμόλογος , ελαφρώς αγενής προς τους ανωτέρους του, έχει χιούμορ και το καλύτερο...ξέρει να μαγειρεύει κι είναι εξόχως γκουρμέ ! Το μόνο κοινό του σημείο με τον Bond είναι ότι γοητεύει εξ'ίσου επιτυχημένα το γυναικείο πληθυσμό! Τον Harry Palmer τον ξανασυναντήσαμε και σ'άλλες ταινίες όπως Funeral in Berlin και Million Dollar Brain.



Εκείνη την εποχή που γύρισε το Ipcress File έπαιξε και στην ταινία Alfie , όπου στον ομώνυμο ρόλο υποδύεται έναν επιπόλαιο νεαρό που γυρνά από σχέση σε σχέση χωρίς να λογαριάζει τις συνέπειες των πράξεων του. Η ταινία υπέστη ριμέικ στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Jude Law. Mε τον Jude ο Michael συναντήθηκε στην ταινία Sleuth που γυρίστηκε το 2007. Όμως, το ομώνυμο θεατρικό έργο του Harold Pinter είχε μεταφερθεί στην μεγάλη  οθόνη 35 χρόνια νωρίτερα και μαντέψτε ποιος έπαιζε τότε το ρόλο του Jude : ο Michael!

Ας αφήσουμε το μπερδεμένο γαϊτανάκι της προηγούμενης παραγράφου κι ας προχωρήσουμε σε δύο αγαπημένες μου κομεντί στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Caine κι όπου αποδεικνύει ότι του ταιριάζει γάντι η κωμωδία! Το 1988 πρωταγωνίστησε με τον Steve Martin σε μια πανέξυπνη κομεντί όπου υποδύονται δύο απατεώνες που εκμεταλλεύονται πάμπλουτες κι αφελείς Αμερικάνες κάπου στην Κυανή Ακτή.  Οι Dirty rotten scoundrels (''Απατεώνες και τζεντλεμαν '' ελληνιστί) δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας κι ο Μichael κερδίζει τις εντυπώσεις με στυλ! Δύο χρόνια μετά πρωταγωνιστεί με τον εξαιρετικό sir Ben Kingsley , σε μια κομεντί που φέρνει τα πάνω κάτω στο θρύλο του Sherlock Holmes.  Έτσι στην ταινία ''Without a clue'' (ελληνικός - εύγλωττος- τίτλος ''Επιτέλους λίγη σοβαρότητα κε.Χόλμς'') ο πραγματικός ειδήμων του εγκλήματος είναι ο Δόκτωρ Γουότσον ενώ ο ''Σέρλοκ'' δεν είναι παρά ένας μέθυσος ηθοποιός που υποδύεται τον ιδιοφυή ντετέκτιβ. Ο Caine είναι απίστευτα   απολαυστικός στο ρόλο του , τη μια μπεκροπίνει στα καταγώγια του Λονδίνου , την άλλη στιγμή όμως είναι έτοιμος να σώσει την πόλη και τον φίλο του από τον διαβολικό Μοριάρτι. Εξαιρετικός!




Υπάρχουν δύο ταινίες στις οποίες θεωρώ ότι ο Caine έχει δώσει το όπτιμουμ της υποκριτικής του δεινότητας. Η πρώτη είναι η ταινία του Woody Allen ''Hannah and her sisters'' . Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς ένας cockney σαν τον Michael κατάφερε να αποδώσει πειστικότατα έναν χαρακτήρα τόσο τυπικά νεοϋορκέζικο , νευρωτικό και ''γουντιαλλενικό'' όσο ο σύζυγος της Χάννα που την απατά με την αδερφή της. Καθόλου τυχαίο ότι το Όσκαρ 2ου αντρικού ρόλου εκείνης της χρονιάς ήταν δικό του. Από την άλλη αδίκως δεν κέρδισε το Όσκαρ το 2003 για την ερμηνεία του στην ταινία ''The quiet American'' . Στο ρόλο του κυνικού Βρετανού ανταποκριτή στη Σαϊγκόν τέλη δεκαετίας του 50, βλέπει τον κόσμο του να αλλάζει όταν στη ζωή του μπαίνει ο εκ πρώτης όψεως αφελής ''ήσυχος Αμερικανός''.



Βέβαια,  μερικά χρόνια νωρίτερα ο Caine είχε κερδίσει ένα δεύτερο Όσκαρ για την ερμηνεία του στην ταινία του -περιέργως αδιάφορου- Λάσε Χάλστρομ ''The cider house rules''.
Αλλά σκέφτομαι , τι σημασία έχουν τα βραβεία Όσκαρ. Ο Michael Caine είναι ένας πραγματικά σπουδαίος ηθοποιός , ένας ηθοποιός που όσο περνούν τα χρόνια γίνεται όλο και καλύτερος. Είναι εκείνος που κάποτε εκπαίδευσε την Ρίτα , αλλά είναι κι ο πιστός Alfred του Batman. Είναι εκείνος που θα οργανώσει μια εντυπωσιακή ληστεία στο Τορίνο  και μια και βρισκόμαστε στην Ιταλία τυγχάνει να είναι κι ένας συγγραφέας φθηνών μυθιστορημάτων που μπλέκεται σε μια σουρρεάλ κατάσταση κάπου στο νότο της χώρας. Είναι ο Carter που εκδικείται για τον θάνατο του αδερφού του , είναι εκείνος που μαζί με τον Sean Connery ήθελε να γίνει βασιλιάς . Τον είδαμε σε σπουδαίες ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας (''Τα παιδιά των ανθρώπων '' , ''Prestige'') και συνεχίζουμε να τον βλέπουμε σε σπουδαίες ταινίες κι αυτήν τη νέα δεκαετία (''Inception'').
Είναι εκπληκτικός , είναι μοναδικός , είναι ο Michael Caine!

Cheers mate!





Υ.Γ. : Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ την κα. Μυστακίδου , για την αναφορά της στο ''Rear Window'' στη στήλη της στη χθεσινή Ελευθεροτυπία.

11 σχόλια:

Chris Karpis είπε...

Απο τις μεγάλες αδυναμίες μου ο Michael !
Τόσο cool που δεν αντέχεται !
Personal favourites (χωρίς σειρά): Sleuth, Get Carter, The man who would be king

crispy είπε...

@curious_ape009. Καλημέρα! Και cool και gentleman και...sir! Ααα, μου βάζεις δύσκολα , μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω μόνο 3 ταινίες του! Σίγουρα θα έβαζα the ipcress file , get carter , dirty rotten scoundrels , without a clue , the quiet american ,the italian job, hannah and her sisters ...εεε , όπως είδες πέρασα προ πολλού τις 3!!

tentas είπε...

ο καλυτερος αγγλος!!!
mona lisa(1986) ,Dressed to Kill(1980),The Black Windmill (1974),επισης ειναι πολυ καλα και παντα φοβερος ο caine

crispy είπε...

@tentas. Πω πω! Μ'έπιασες αδιάβαστη! Πώς είχα ξεχάσει το dressed to kill!! Σ'ευχαριστώ που μου θύμισες την ταινία αυτή!
Ο καλύτερος Άγγλος μακράν!

argiris-cinefil είπε...

Πολύ μεγάλη ιστορία ο Michael Caine, με εξαιρετικές ερμηνείες και ταινίες στο ενεργητικό του. Και πάνω από όλα, με ένα στυλ και με μια προσωπικότητα, που τον κάνει να ξεχωρίζει από όλους τους άλλους.
Οι αγαπημένες μου Top-5 ερμηνείες-ρόλοι του (όχι με σειρά προτιμήσεως):
The Last Valley
The Quiet American
Get Carter
The Man Who Would Be King
The Ipcress File

Επίσης μου άρεσε πολύ και στις παρακάτω: Hannah and Her Sisters, Dirty Rotten Scoundrels, Deathtrap, Educating Rita
Αγαπημένη μου ταινία είναι το αριστουργηματικό και κατασκότεινο, πεσιμιστικό πολιτικό-κατασκοπευτικό θρίλερ “The Ipcress File” που είναι από τα κορυφαία του είδους του και όχι μόνο.
Δυστυχώς δεν έχω δει το “Dressed to Kill” και το “Sleuth”.

crispy είπε...

@argiris-cinefil. Καταρχήν να πω ότι χαίρομαι που υπάρχουν πολλοί φαν του Caine τελικά!
Έχει παίξει και στις δύο μεταφορές του Sleuth στη μεγάλη οθόνη.
Το dressed to kill έχω χρόνια να το δω , ίσως γι'αυτό μου ''ξέφυγε'' και δεν αναφέρθηκε στην ανάρτηση , αλλά ευτυχώς μας το θύμισε ο tentas!
Το the ipcress file είναι και για μένα από τις σημαντικότερες ταινίες κατασκοπείας , δημιούργησε σχολή αλλά κι άλλαξε πολλά δεδομένα και στερεότυπα για το είδος αυτό.

Sue G. είπε...

Εξαιρετική ανάρτηση! O Μάικλ Κέιν είναι προσωπική μου, διαχρονική, αδυναμία. Σαν αφηγητής είναι εξίσου απολαυστικός: Enjoy the real thing:

http://us.macmillan.com/BookCustomPage.aspx?isbn=9780805093902

crispy είπε...

sue καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και κυρίως για την παραπομπή. Σίγουρα θα το απολαύσω!
Υ.Γ.: Πραγματικά με εκπλήσσει ευχάριστα που ο Caine χαίρει τέτοιας εκτίμησης κι είναι αδυναμία πολλών!

crispy είπε...

sue ήταν πραγματική απόλαυση να τον ακούς!! Χίλια ευχαριστώ!
Παραπέμπω και τους υπόλοιπους αναγνώστες στη διεύθυνση που μας έδωσες.
Υ.Γ.: Αναφέρει ότι ο Jack Nicholson -άλλη δική μου μεγάλη αγάπη- ήταν η αιτία να ξαναπάρει τα πάνω της η καριέρα του! Στην αυτοβιογραφία του γράφει πώς. Μου έχει εξάψει την περιέργεια , μάλλον θα αγοράσω το βιβλίο!

vandimir είπε...

Ναι, κι εγώ μέσα για Κέιν. Είναι πάντοτε εξαιρετικός. Προσθέτω και μια προσωπικά αγαπημένη ταινία που αρκετός κόσμος αγνοεί (έχεις αναρτήσει φωτογραφία): Τον "'Άνθρωπο που θα γινόταν βασιλιάς" του Χιούστον.
Δεν διάβασα το άρθρο της "Κ", αλλά πολιτικά τουλάχιστον είναι νομίζω ιδιαίτερα συντηρητικός, πράγμα που δεν μ' αρέσει καθόλου. Αυτό όμως δεν μειώνει στο παραμικρό την καλλιτεχνική του αξία. Άλλωστε έχω μάθει εδώ και πολλά χρόνια να αγαπώ καλλιτεχνες (όλων των τεχνών) για την προσφορά τους, όσο χάλια κι αν είναι η ζωή ή οι ιδέες τους. Το έργο μετρά!

crispy είπε...

vandimir το τελευταίο που θίγεις ήταν ένα θέμα που με έχει απασχολήσει αρκετές φορές - τελευταία με όσα συνέβησαν με τον Ρομάν Πολάνσκι. Συμφωνώ μαζί σου , είναι το έργο των καλλιτεχνών που μετρά κι όχι τι κάνουν στην προσωπική τους ζωή!
Αν θυμάμαι καλά το άρθρο αναφερόταν περισσότερο στην προσωπική του ζωή -εξέδωσε πριν λίγο καιρό την αυτοβιογραφία του , αυτή ήταν η αφορμή για το άρθρο.