Μπαίνοντας και εγώ στο τριπάκι του συνάδελφου tenta, σας παρουσιάζω τη δική μου εκδοχή για την καλύτερη σκηνή ανοίγματος από όλες τις ταινίες που έχω δει. Βέβαια διαφέρουν λίγο τα κριτήρια μας: τις δύο που έχει βάλει αυτός τις έχει επιλέξει με κριτήριο ενός τρικ του φακού και μια μεγάλη ανατροπή για το θεατή. Εγώ έβαλα άλλο κριτήριο: τη δύναμη της εικόνας που στη μεγάλη οθόνη πολλαπλασιάζεται, βέβαια, γεωμετρικά! (μόνο λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τη βρω με ελληνικούς ή αγγλικούς υπότιτλους)