Ο Έττορε Σκόλα, αυτός ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, μας άφησε στις 20 του προηγούμενου μήνα σε ηλικία 84 χρονών. Άφησε πίσω του μια σημαντικότατη φιλμογραφία, καθόλου τυχαίο ότι πολλές ταινίες του παραμένουν σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τον ιταλικό κινηματογράφο.
Ο Έττορε Σκόλα εκτιμούσε απεριόριστα και θαύμαζε τους παλιούς του συναδέλφους και δεν δίσταζε να δείχνει αυτήν την εκτίμηση και μέσα από τις ταινίες του. Ιδιαίτερα, ο θαυμασμός του για τον μεγάλο Βιττόριο ντε Σίκα δεν κρύβεται! Στην ταινία "C' eravamo tanto amati" (Ήμασταν κάποτε τόσο αγαπημένοι") ένας από τους πρωταγωνιστές, φανατικός σινεφίλ, υπερασπίζεται με θέρμη την γνωστή ταινία του ντε Σίκα "Κλέφτης ποδηλάτων", όταν γίνεται προβολή της στη λέσχη του χωριού του. Οι υπόλοιποι θεωρούν την ταινία προσβλητική και κακόγουστη γιατί αμαυρώνει την εικόνα της χώρας. Γίνεται έξαλλος, τόσο που παραιτείται από τη θέση του δασκάλου και φεύγει για τη Ρώμη όπου αφοσιώνεται στη μελέτη του "Κλέφτη ποδηλάτων".
Στην ίδια ταινία υπάρχει μια σκηνή, όπου γίνονται υποτίθεται τα γυρίσματα της περίφημης σκηνής στην Φοντάνα ντι Τρέβι από την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι "Dolce Vita". Σε αυτή τη σκηνή εμφανίζονται ο ίδιος ο Φελίνι και ο Μαστρογιάννι!
Σε μια άλλη ταινία του "La Cena" ("Το Δείπνο") , στην τελική σκηνή, δύο από τα πρόσωπα της ταινίας φεύγουν πετώντας πάνω σε μια σκούπα, μια μαγική σκηνή που θυμίζει εκείνη στο τέλος της ταινίας του Βιττόριο ντε Σίκα "Miracolo a Milano" ("Θαύμα στο Μιλάνο"), ένας μικρός φόρος τιμής από έναν σκηνοθέτη στο δάσκαλο του.
Εκείνος ο σκηνοθέτης τον οποίο θαύμαζε όσο κανέναν άλλον ήταν ο Pier Paolo Pasolini. Οι ταινίες του Παζολίνι ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Σκόλα έφτασε ως τις παραγκουπόλεις της Ρώμης για να γυρίσει την περίφημη ταινία του "Brutti, sporchi e cattivi" ("Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί") (για την οποία θα μιλήσουμε στην επόμενη ανάρτηση μας).
Υπάρχει μάλιστα η εξής ιστορία. Ο Σκόλα ανησυχούσε ότι ο Παζολίνι θα απέρριπτε την ταινία του ως χυδαία και προσβλητική για τους ανθρώπους των παραγκουπόλεων- πάνω από τους οποίους άλλωστε ο Παζολίνι είχε σκύψει με τόση τρυφερότητα. Έτσι του έδωσε το σενάριο της ταινίας και περίμενε την αντίδραση του. Το αντίθετο όμως, ο Παζολίνι το λάτρεψε, τόσο που πρότεινε στον Σκόλα να γυρίσει- ο ίδιος ο Παζολίνι- μια μικρού μήκους ταινία, που θα παιζόταν πριν την προβολή του "Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί" στις αίθουσες. Ο Σκόλα ενθουσιάστηκε! Δυστυχώς τους πρόλαβε ο βίαιος φόνος του μεγάλου Πιερ Πάολο Παζολίνι.[1]
Η μεγάλη έγνοια του Έττορε Σκόλα ήταν να μην ξεχάσουν οι νέοι Ιταλοί τον Παζολίνι.
"Οι νέοι δεν πρέπει να ξεχάσουν τον Παζολίνι"
"I giovani non devono dimenticare Pasolini"
Κι εμείς αγαπημένε μαέστρο της μεγάλης οθόνης δεν θα ξεχάσουμε ούτε τον Παζολίνι, ούτε εσάς ...
Για μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του Έττορε Σκόλα, "Μια ξεχωριστή Μέρα", είχαμε γράψει : εδώ
[1]
Ο Έττορε Σκόλα εκτιμούσε απεριόριστα και θαύμαζε τους παλιούς του συναδέλφους και δεν δίσταζε να δείχνει αυτήν την εκτίμηση και μέσα από τις ταινίες του. Ιδιαίτερα, ο θαυμασμός του για τον μεγάλο Βιττόριο ντε Σίκα δεν κρύβεται! Στην ταινία "C' eravamo tanto amati" (Ήμασταν κάποτε τόσο αγαπημένοι") ένας από τους πρωταγωνιστές, φανατικός σινεφίλ, υπερασπίζεται με θέρμη την γνωστή ταινία του ντε Σίκα "Κλέφτης ποδηλάτων", όταν γίνεται προβολή της στη λέσχη του χωριού του. Οι υπόλοιποι θεωρούν την ταινία προσβλητική και κακόγουστη γιατί αμαυρώνει την εικόνα της χώρας. Γίνεται έξαλλος, τόσο που παραιτείται από τη θέση του δασκάλου και φεύγει για τη Ρώμη όπου αφοσιώνεται στη μελέτη του "Κλέφτη ποδηλάτων".
Στην ίδια ταινία υπάρχει μια σκηνή, όπου γίνονται υποτίθεται τα γυρίσματα της περίφημης σκηνής στην Φοντάνα ντι Τρέβι από την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι "Dolce Vita". Σε αυτή τη σκηνή εμφανίζονται ο ίδιος ο Φελίνι και ο Μαστρογιάννι!
Σε μια άλλη ταινία του "La Cena" ("Το Δείπνο") , στην τελική σκηνή, δύο από τα πρόσωπα της ταινίας φεύγουν πετώντας πάνω σε μια σκούπα, μια μαγική σκηνή που θυμίζει εκείνη στο τέλος της ταινίας του Βιττόριο ντε Σίκα "Miracolo a Milano" ("Θαύμα στο Μιλάνο"), ένας μικρός φόρος τιμής από έναν σκηνοθέτη στο δάσκαλο του.
Εκείνος ο σκηνοθέτης τον οποίο θαύμαζε όσο κανέναν άλλον ήταν ο Pier Paolo Pasolini. Οι ταινίες του Παζολίνι ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Σκόλα έφτασε ως τις παραγκουπόλεις της Ρώμης για να γυρίσει την περίφημη ταινία του "Brutti, sporchi e cattivi" ("Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί") (για την οποία θα μιλήσουμε στην επόμενη ανάρτηση μας).
Υπάρχει μάλιστα η εξής ιστορία. Ο Σκόλα ανησυχούσε ότι ο Παζολίνι θα απέρριπτε την ταινία του ως χυδαία και προσβλητική για τους ανθρώπους των παραγκουπόλεων- πάνω από τους οποίους άλλωστε ο Παζολίνι είχε σκύψει με τόση τρυφερότητα. Έτσι του έδωσε το σενάριο της ταινίας και περίμενε την αντίδραση του. Το αντίθετο όμως, ο Παζολίνι το λάτρεψε, τόσο που πρότεινε στον Σκόλα να γυρίσει- ο ίδιος ο Παζολίνι- μια μικρού μήκους ταινία, που θα παιζόταν πριν την προβολή του "Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί" στις αίθουσες. Ο Σκόλα ενθουσιάστηκε! Δυστυχώς τους πρόλαβε ο βίαιος φόνος του μεγάλου Πιερ Πάολο Παζολίνι.[1]
Η μεγάλη έγνοια του Έττορε Σκόλα ήταν να μην ξεχάσουν οι νέοι Ιταλοί τον Παζολίνι.
"Οι νέοι δεν πρέπει να ξεχάσουν τον Παζολίνι"
"I giovani non devono dimenticare Pasolini"
Κι εμείς αγαπημένε μαέστρο της μεγάλης οθόνης δεν θα ξεχάσουμε ούτε τον Παζολίνι, ούτε εσάς ...
Για μια από τις σπουδαιότερες ταινίες του Έττορε Σκόλα, "Μια ξεχωριστή Μέρα", είχαμε γράψει : εδώ
[1]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου