Το Πρώτο Σινεμά Τέχνης της Αθήνας !!!

Σωκράτης Καψάσκης (1928-2007)

      Ήταν χειμώνας του 1966 –λίγους μήνες πριν τη δικτατορία- όταν στις αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε μια λιτή αλλά και ελκυστική ανακοίνωση. Μέσα σε ένα μικρό τετράγωνο πλαίσιο αλλά με μεγάλα γράμματα, διαβάσαμε: «ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ STUDIO, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΟΔΟΣ ΤΡΙΚΟΡΦΩΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ». Μια μικρή και καλαίσθητη αίθουσα που στεγάζει σήμερα το θέατρο Πορεία. Καθώς αργότερα λόγω πίεσης χώρου το studio μετακόμισε στην πλατεία Αμερικής.
     Ψυχή του εγχειρήματος ήταν ο Σωκράτης Καψάσκης. Ένας ανήσυχος ζακυνθινός που είχε σπουδάσει κινηματογράφο στη Γαλλία. Eίχε γυρίσει και κάποιες ελληνικές ταινίες που γνώρισαν επιτυχία. Είχε επίσης ασχοληθεί με τη λογοτεχνία γράφοντας μυθιστορήματα.
     Σαν μεγάλη του συμβολή στον ελληνικό πολιτισμό, θεωρώ κατά πρώτο το άνοιγμα αυτής της αίθουσας που κυριολεκτικά μας «ξεστράβωσε»! Και μιλάω για την πρώτη περίοδο της Τρικόρφων και για το πόσο τυχεροί σταθήκαμε στην έναρξη της σινεφιλικής μας καριέρας όσοι περάσαμε από τα καθίσματα αυτής της κουκλίστικης αίθουσας. Γιατί ο άνθρωπος δεν ήταν ψωνισμένος με χασμουρητοσκηνοθέτες και έφερνε πολύ καλά έργα. Μας μοίραζαν μάλιστα και ένα καλαίσθητο τετρασέλιδο πρόγραμμα που οι δυο μεσαίες σελίδες του -πρέπει να γράφονταν από τον ίδιο- μας έδιναν πολύ κατατοπιστικές πληροφορίες για την ταινία και το δημιουργό της. Θυμάμαι την πρώτη-πρώτη που έφερε: «Ο Ενεχυροδανειστής». Ένα αριστούργημα του μεγάλου Σίντνεϊ Λιούμετ με τον Ροντ Σταϊγκερ. Όπως θυμάμαι και το «La Strada» του Φελίνι, το « Ο Δολοφόνος του Τόκυο» του Κουροσάβα, το «Τζουλιάνο ο Αρχιληστής" του Φραντζέσκο Ρόζι και εκείνο το συγκλονιστικό "Κανγκασέϊρο" του Λίμα Μπαρέττο από τη Βραζιλία με τους ληστές της υπαίθρου που τους θεοποιούσαν οι χωριανοί γιατί έκλεβαν τους φεουδάρχες και τους τα μοίραζαν. Ήταν μάλιστα η πρώτη ταινία από τη Νότια Αμερική που έβλεπα και με είχε εντυπωσιάσει. 

 

  Και κατά δεύτερο το έργο της ζωής του που δεν είναι άλλο από την εκπληκτική μετάφραση του «Οδυσσέα» του Τζαίημς Τζόϋς. Μια δουλειά που του πήρε 20 χρόνια αλλά θεωρείται παγκόσμια ως μια από τις καλύτερες μεταφράσεις  αυτού του μοναδικού αριστουργήματος που μας άφησε ο δυσπρόσιτος Ιρλανδός.