Μια χοντρή πλάκα που έκανε ο Φελίνι στον Μαστρογιάννι!!!

Παίρνοντας πάσα από τη σινεταίρα μου την Crispy θέλω να σας μιλήσω και εγώ για μια χοντρή πλάκα που έκανε ο Φελίνι στον Μαστρογιάννι και μάλιστα στην πρώτη τους συνάντηση που είχαν για να μιλήσουν για την ταινία Ντόλτσε Βίτα που θα γύριζε ο μεγάλος Ιταλός σκηνοθέτης. Το κείμενο είναι από το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι: «ΘΥΜΑΜΑΙ ΝΑΙ, ΘΥΜΑΜΑΙ» και αυτό από τις εκδόσεις ΑΙΩΡΑ. Αφήνω τον ίδιο τον συγγραφέα και μεγάλο ηθοποιό να μας αφηγηθεί το περιστατικό με τα δικά του λόγια:

Πρώτη συνάντηση
Η πρώτη μας συνάντηση έγινε στην παραλία του Φρετζένε, όπου ο Φεντερίκο είχε εξοχικό, όταν με κάλεσε για την Ντόλτσε Βίτα. Λίγα βήματα πιο πέρα κάτω, κάτω από μία ομπρέλα, καθόταν ο Ένιο Φλαγιάνο, που τότε ήταν ο συνεργάτης του στη συγγραφή των σεναρίων.
Φυσικά ήμουν πολύ αναστατωμένος. Και αμέσως ο Φελίνι με εκείνο το μαγικό ύφος του, εκείνη τη λεπτή φωνή του, σαν μαγικού αυλού: «Ωωω, αγαπητέ Μαρτσελίνο!» (Πάντα αυτά τα υποκοριστικά, που νομίζω πως τα χρησιμοποιούσε και για να σε ηρεμεί.) «Αγαπητέ Μαρτσελίνο, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω. Έχω στα σκαριά μία ταινία, παραγωγός είναι ο Ντίνο Ντε Λαουρέντις. Ο Ντε Λαουρέντις όμως θα ήθελε τον Πολ Νιούμαν για πρωταγωνιστή. Βέβαια, ο Πολ Νιούμαν είναι ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας σταρ. Αλλά είναι πολύ δυνατή προσωπικότητα κι εμένα μου χρειάζεται ένας τυχαίος, κοινός τύπος.» Εγώ δεν ένιωσα καθόλου προσβεβλημένος. «Περίφημα, έτοιμος. Ο τυχαίος κοινός τύπος είμαι εγώ.» «Μα φυσικά γιατί ο χαρακτήρας είναι ένας τύπος δανδή. Δεν πρέπει να έχει την προσωπικότητα του Πολ Νιούμαν.» «Πολύ καλά», απάντησα. Ύστερα για να δώσω στον εαυτό μου έστω και ελάχιστη σοβαρότητα, ελάχιστη αξιοπρέπεια, είπα: «Θα ήμουν πολύ περίεργος να έριχνα μια ματιά στο σενάριο.» Ήθελα να φανώ επαγγελματίας. «Μα ασφαλώς!» χαμογέλασε ο Φελίνι και φώναξε τον Φλαγιάνο: « Ένιο, μπορείς να φέρεις το σενάριο στον Μαρτσελίνο;»
Ο Ένιο Φλαγιάνο, μ’ εκείνο το ειρωνικό ύφος του, μου έφερε ένα φάκελο. Μέσα δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο ένα από τα σκίτσα που σχεδίαζε όλη την ώρα ο Φελίνι.

Το σκίτσο παρίστανε έναν άντρα που κολυμπούσε στη θάλασσα, με το πέος του τόσο μακρύ που έφτανε στο βυθό. Και γύρω από αυτό το πέος, όπως στις ταινίες της Έστερ Γουίλιαμς, χόρευαν σειρήνες.
Εγώ φυσικά κοκκίνισα, δεν ξέρω, έγινα κίτρινος, πράσινος, πήρα όλα τα χρώματα της ίριδας. Ένιωσα να με κοροϊδεύουν. Κατάλαβα ότι είχα απαιτήσει πάρα πολλά ζητώντας το σενάριο. Τι μπορούσα να πω; « Μα βέβαια μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον. Είμαι έτοιμος! Που να υπογράψω;»
Αυτή ήταν η πρώτη μου συνάντηση με τον Φελίνι.
.

Σημείωση: τα προαναφερθέντα βιβλία εάν δεν τα βρείτε αλλού θα τα βρείτε σίγουρα στο Βιβλιοπωλείο των εκδόσεων ΑΙΩΡΑ Μαυρομιχάλη 11 Αθήνα τηλ. 3839000.