.jpg)
Aφορμή για τη σημερινή ανάρτηση αποτελεί μια συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία του κ. Νιέγκο Γκαμπέτα με τίλο: "Οι μαφιόζοι λατρεύουν τον Νονό του Κόπολα". Ο Γκαμπέτα είναι καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Κολέγιο Nuffield του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και ένας από τους πιο έγκυρους μελετητές της σικελικής Μαφίας.
Υποστηρίζει έμμεσα πλην σαφώς ότι από το 1972 -που γυρίστηκε το πρώτο μέρος της τριλογίας του Κόπολα- και μετά, οι ανά τον κόσμο μαφιόζοι (των Γιαπωνέζων και των Κινέζων συμπεριλαμβανομένων) νιώθουν με την ταινία αυτή κάποια επαγγελματική υπερηφάνεια. Το δε μουσικό θέμα της αποτελεί τη μουσική υπόκρουση στους πανάκριβους μαφιόζικους γάμους. Αναφέρει δε την περίπτωση κάποιου υπασπιστή του αρχηγού της Νεοϋορκέζικης Μαφίας που χρησιμοποιούσε διαρκώς ατάκες από την ταινία. Και προσθέτει ο Γκαμπέτα:
Υποστηρίζει έμμεσα πλην σαφώς ότι από το 1972 -που γυρίστηκε το πρώτο μέρος της τριλογίας του Κόπολα- και μετά, οι ανά τον κόσμο μαφιόζοι (των Γιαπωνέζων και των Κινέζων συμπεριλαμβανομένων) νιώθουν με την ταινία αυτή κάποια επαγγελματική υπερηφάνεια. Το δε μουσικό θέμα της αποτελεί τη μουσική υπόκρουση στους πανάκριβους μαφιόζικους γάμους. Αναφέρει δε την περίπτωση κάποιου υπασπιστή του αρχηγού της Νεοϋορκέζικης Μαφίας που χρησιμοποιούσε διαρκώς ατάκες από την ταινία. Και προσθέτει ο Γκαμπέτα:
"...Αλλά εκείνο που είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι καθώς έβλεπε στη μεγάλη οθόνη αυτό που θεωρούσε ότι ήταν η δική του ζωή, με έναν τρόπο αντλούσε μια αίσθηση νομιμοποίησης. Στα μάτια του, η ταινία έκανε τη ζωή του πιο αξιοσέβαστη από ό,τι τη θεωρούσε, με μια έννοια πίστευε ότι τον δικαίωνε."Όπως δικαιώνει και μένα ο Γκαμπέτα που χρόνια τώρα, πέραν από την τεχνική της αρτιότητα τη σκηνοθεσία και το παίξιμο των ηθοποιών, πιστεύω ότι η κινηματογραφική αυτή δημιουργία του Κόπολα αγιοποιεί κατά κάποιον τρόπο αυτά τα καθάρματα της Μαφίας που τα τελευταία χρόνια ξεσάλωσαν και πάνε και βυθίζουν στη Μεσόγειο σκάφη με πυρηνικά απόβλητα.
Θεωρώ ότι ο Σκαρτσέζε με το "GOODFELLAS" το 1990 απέδωσε πολύ πιο ρεαλιστικά τον χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων. Δεν τους χαρίζεται καθόλου και δείχνει πολύ πιο αδρά τι φασιστοειδή και θρασύδειλα υποκείμενα είναι. Τι φαλλοκράτες του κερατά, ύπουλοι και μπαμπέσοι. Νομίζω δε επί πρόσθετα ότι ο Σκορτσέζε γύρισε την ταινία αυτή σαν απάντηση στον συμπατριώτη του Κόπολα και για να αποκαταστήσει κάπως τα πράγματα. Επιτρέψτε μου δε να θεωρώ το Σκορτσέζε πιο "Ιταλό" και πιο ενημερωμένο πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
Θεωρώ ότι ο Σκαρτσέζε με το "GOODFELLAS" το 1990 απέδωσε πολύ πιο ρεαλιστικά τον χαρακτήρα αυτών των ανθρώπων. Δεν τους χαρίζεται καθόλου και δείχνει πολύ πιο αδρά τι φασιστοειδή και θρασύδειλα υποκείμενα είναι. Τι φαλλοκράτες του κερατά, ύπουλοι και μπαμπέσοι. Νομίζω δε επί πρόσθετα ότι ο Σκορτσέζε γύρισε την ταινία αυτή σαν απάντηση στον συμπατριώτη του Κόπολα και για να αποκαταστήσει κάπως τα πράγματα. Επιτρέψτε μου δε να θεωρώ το Σκορτσέζε πιο "Ιταλό" και πιο ενημερωμένο πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
.
(Μεταγραφή)
19 σχόλια:
Εχω να επισημάνω οτι ο ΝΟΝΟΣ είναι η επιτομή για την Ιταλική Μαφία.Μιλάμε για τον Ιερέα της Μαφίας.
Στο ''GOODFELLAS''O Scorcesse έδειξε την ιταλική μαφία αλλά με ήρωες μαφιόζους b class(βλέπε Ray Liotta και Joe Pesci)και όχι για αυτούς που κινούσαν τα νήματα.
Ακόμα όμως και σαν ταινίες,χωρίς να υποβιβάζω μια τόσο καλή ταινία σαν τα Καλά Παιδιά,ο Νονός δεν συγκρίνεται.
Κι εγώ πιστεύω οτι δεν τίθεται θέμα σύγκρισης των 2 ταινιών, σαν ποιότητα. Αν το GOODFELLAS είναι μια απο τις καλύτερες ταινίες για τη μαφία, το THE GODFATHER είναι Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ.
Μπορούμε να συγκρίνουμε όμως την προσέγγιση των 2 σκηνοθετών, αυτά που διάλεξαν να δείξουν, και να μη δείξουν. Εδώ, κι εγώ πιστεύω οτι ο Scorsese είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Κι εγώ ψηφίζω Νονό. Και δεν είναι απλά η καλύτερη μαφιόζικη ταινία...δείχνει κι άλλα πράγματα όπως την άνοδο και την πτώση μιας οικογένειας, ενός ανθρώπου...
Σίγουρα ο "Νονός" είναι αριστουργηματική τριλογία, αλλά όποιος διαβάσει ή δει το Gomorra (Roberto Saviano) θα δει ότι ο Νονός δεν είναι παρά μια ελεγεία. Πολύ εξιδανικευμένη εικόνα της Μαφίας. Ακόμη και οι Goodfellas του Σκορτσέζε δεν αποδίδουν την αγριότητα της δράσης τέτοιων οργανώσεων.
Θέλετε ρεαλιστική προσέγγιση, νέτα σκέτα, χωρίς εξωραϊσμούς, ανθρώπου που είδε τη σύγχρονη Μαφία από μέσα; Γόμορρα του Ματέο Γκαρόνε.
Θέλετε μυθοπλασία και εξιδανίκευση της Μαφίας (στην Αμερική) του 50; Νονός -ιδίως το 1ο αλλά και το 3ο ήταν καταπληκτικά, το 2ο υστερούσε, νομίζω.
Θέλετε κάτι ανάμεσα σε αυτά τα δύο; Goodfellas. Αλλά θα πρόσθετα και το Casino με Ρόμπερτ ντε Νίρο.
@academy
Έχεις δίκιο στο ότι ο Νονός ασχολείται με την ηγεσία ενώ τα Παιδιά με την πλέμπα της Μαφίας, πλην όμως ο Κόπολα δεν λέει τίποτα για τις σχέσεις αυτής της ηγεσίας με το FBI και το βαθύ κατεστημένο της αμερικάνικης εξουσίας το οποίο και χρηματοδοτούσαν και πως δεν ανέχθηκαν καμία αντεξουσιαστική και χλευαστική συμπεριφορά τύπου Μπόνυ και Κλάϊντ (βλέπε σχετικό αφιέρωμα).
@curius_ape009
Χαίρομαι που συμπίπτουν οι εκτιμήσεις μου. Και εγώ μίλησα για την αρτιότητα και υπεροχή του Νονού αλλά όπως εύστοχα σημειώνεις: είναι πολύ σημαντικό το τι δείχνεις ή δεν δείχνεις.
@Εskli
Πράγματι στο Νονό υπάρχει αυτή η εμβάθυνση που λες πάνω σε μια οικογένεια, αλλά και η κακομοίρα η Κήτον τι τράβηξε μέσα σε αυτόν τον περίγυρο που ο Σκορτσέζε τον δείχνει πιο αδρά;
@celsus
Έχεις απόλυτο δίκιο για τα Γόμορρα που πράγματι δείχνουν τη σημερινή αγριότητα της Μαφίας αλλά δεν την ανέφερα για δυο λόγους: 1. Οι δυο πρώτες είναι πιο συγκρίσιμες γιατί μιλάνε για την Ιταλική Μαφία της Αμερική και 2. Δεν μπορώ να πω ότι Τα Γόμορρα, στέκονται καλλιτεχνικά στο ύψος των άλλων. Το Casino δεν το ανέφερα για νομίζω ότι έγινε κατά μίμηση των Goodfellas.
Νά είσαι καλά!
Κι εγώ νομίζω ότι "Τα καλά παιδιά" δείχνουν τη δράση εκ των έσω, τους μηχανισμούς και τις λειτουργίες σε ένα επίπεδο το οποίο εμένα με ενδιέφερε πάντοτε γιατί δείχνει την κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των μαφιόζων. Δεν έχει παρερμηνείες, είναι πιο ξεκάθαρη και έχει πιο ρεαλιστική απεικόνιση σε σχέση με την ελαφρώς ρομαντική απεικόνιση του Νονού.
Ο Νονός έχει ελλείψεις γιατί καταπιάστηκε με ένα πλατύ θέμα και όφειλε να το καλύψει. Τα Καλά Παιδιά αποδίδουν αυτό που υπόσχονται και γι αυτό είναι πιο πλήρη.
@MaryKa
Καλώς ήρθες και θα τα λέμε συχνά. Χαίρομαι που συμπίπτουν οι απόψεις μας και επισημαίνω μια πολύ σπουδαία παρατήρηση που κάνεις και που δεν την είχα προσέξει, ότι δηλαδή: "Ο Νονός έχει ελλείψεις γιατί καταπιάστηκε με ένα πλατύ θέμα και όφειλε να το καλύψει."
Να είσαι καλά!
Ευτυχώς δεν είμαι μόνος. Χωρίς να μειώνω το τεράστιο επίτευγμα των νονών, προτιμώ ασυζητητί Goodfellas. Μάθημα σκηνοθεσίας, από τα μονοπλάνα του πρώτου μέρους μέχρι τα jump cuts στο τέλος, το καλύτερο voice over έβερ και 140' που τα λένε όλα.
Νομιζω οτι και οι δυο ταινιες ειναι αριστουργηματα και περιγραφουν με τρομερο τροπο ολη τη λειτουργια της μαφιας,αλλα δεν νομιζω οτι μπαινει θεμα συγκρισης γιατι αναφερονται σε διαφορετικες χρονικα περιοδους.Ο Νονος 1 & 2 περιγραφει ολο τον τροπο που στηνεται αυτο το συστημα απο την ηγεσια της μαφια την περιοδο 1920-1960. Το Goodfellas περιγραφει τον τροπο ζωης των κατωτερων σε ιεραρχια μαφιοζων,τον τροπο αναρριχισης τους στο συστημα την περιοδο των 80s κυριως.
Πολυ καλη ταινια για μενα στο ειδος το Donnie Brasko με Al Pαcino και Johny Depp.
@theachilles
Χαίρομαι που συμπίπτουν οι απόψεις μας γιατί από το στυλ της γραφής σου καταλαβαίνω ότι έχω να κάνω με ...διαβασμένο άνθρωπο πάνω στο θέμα.
Καλώς ήρθες θα τα λέμε!
@Antinis
Κοίτα! έχεις δίκιο και είναι πολύ σωστή η χρονική οριοθέτηση των δυο ταινιών, εκεί που θα διαφωνήσω όμως είναι στο ότι τα πρόσωπα της ηγεσίας είχανε κάποτε κατώτερες θέσεις στην ιεραρχία και νομίζω ότι η ανατομία των χαρακτήρων αυτών -που σίγουρα χαρακτηρίζει και τους ηγέτες- είναι η μεγάλη προσφορά του Σκορτσέζε σε μας!
Καλώς ήρθες θα τα λέμε!
κι εγώ τα Γόμορα θα θεωρούσα ως καλύτερη, ρεαλιστικότερη και πολύπλευρη αποτυπωση του φαινομένου της μαφίας, αλλά οι ταινίες Κόπολα και Σκορτσέζε κάνουν κινηματογραφική τέχνη και όχι δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ
@Tyler
Πολύ σωστά το βάζεις: πράγματι τα Γόμορα είναι δραματοποιημένο ντοκυμαντέρ και πιο ρεαλιστικότερο. Για τον Σκορτσέζε πιστεύω ότι εμβαθύνει πιο πολύ στους χαρακτήρες.
εδω η αποψη μου θα ταυτιστει απολυτα με αυτην του φιλτατου theachilles πιο πανω... εξαιρετικος ο Godfather, μαθημα ανατομιας σε επιπεδο χαρακτηρων και αποτυπωσης του μηχανισμου της εξουσιας, οπως και το Part 2 αλλωστε (το Part 3 ειναι τελειως αλλη, πικραμενη ιστορια), αλλα στην καρδια μου εχω παντα τους Goodfellas... πιστευω οτι δεν υπαρχει καλυτερη ταινια που εχει γυριστει για τη μαφια... τελεια δομημενη απο αποψη σεναριου, με εξαιρετικη αισθηση μαυρου χιουμορ και τον πεσι σε μια απο τις καλυτερες ερμηνειες που εχω δει στη ζωη μου... απο σκηνοθετικη κατασκευη τα λεει ολα το φιναλε με το ξαφνικο κατ στον "πυροβολισμο απο το παρελθον" και τον λιοτα να κοιταζει μελαγχολικα στην καμερα... πως χαλασε ετσι ρε στη συνεχεια αυτος ο λιοτα, τι κριμα... και το μονταζ με την καταληξη οσων ξοδεψαν τα λεφτα της ληστειας απο τις αγαπημενες μου σκηνες εβερ!
@Ghost
Φυσικά και δεν διαφωνώ μαζί σου και σ' ευχαριστώ που καταθέτεις την τόσο εμπεριστατωμένη άποψη σου γιατί όπως είπα και σε έναν άλλο φίλο τέτοια σχόλια ανεβάζουν και την ανάρτηση.
Εγώ τον Λιότα τον πρωτοείδα στο Something Wild σε δεύετρο ρόλο (πρωταγωνιστές ήταν ο Τζεφ Ντάνιελ και η Μέλανι Γκρίφιθ) που έπαιζε τον κακό και έπαθα πλάκα από την υποκριτική του δύναμη. Είναι σπουδαίος ηθοποιός.
ναι ναι αυτο του τζοναθαν ντεμι που εκανε και το Silence Of The Lambs! ο λιοτα εδειξε για πρωτη φορα εκει τις δυνατοτητες του, συμφωνω απολυτα... και φυσικα η ταινια ειναι πραγματικα υπεροχη κομεντι των '80s...
Δημοσίευση σχολίου