Caro Diario (1993)

Τούτη η ημι- αυτοβιογραφική ταινία του σπουδαίου Ιταλού σκηνοθέτη/παραγωγού/ηθοποιού Nanni Moretti χωρίζεται σε 3 μέρη:
1ο μέρος: In vespa (Στη βέσπα). Βλέπουμε τον Nanni να περιφέρεται τις ήσυχες αυγουστιάτικες μέρες, σε μια παντέρημη Ρώμη με την αγαπημένη του βέσπα .

 Απολαμβάνει τους άδειους δρόμους , συναντά την... Jennifer Biels - με την οποία φαίνεται να έχει μια κάποια εμμονή από την εποχή του ...Flashdance! - επισκέπτεται βαρετά μεσοαστικά προάστια , χαζεύει αγαπημένες γειτονιές κι όμορφες πολυκατοικίες στις οποίες πολύ θα ήθελε να είχε ένα διαμέρισμα , τα βάζει με τους κριτικούς ταινιών αφού εξαιτίας μιας κριτικής παρασύρεται και πηγαίνει να δει τον ''Henry: Το πορτραίτο ενός μανιακού δολοφόνου'' , ταινία που τον κάνει έξαλλο! Στο τέλος αποτείει φόρο τιμής στον μεγάλο σκηνοθέτη Pier Paolo Pasolini .
2ο μέρος : Isole (Νησιά). Ο Nanni περιφέρεται στα Αιολικά Νησιά με έναν καλό του φίλο τον Τζεράρντο ο οποίος τυγχάνει συγγραφέας κι επί χρόνια μελετητής του ''Οδυσσέα'' του Τζέημς Τζόυς.

Αρχικά τον συναντά στο Λίπαρι , όπου διαμένει ο φίλος του αλλά ο όγκος των τουριστών κι η αναπόφευκτη φασαρία τους εμποδίζει να αφοσιωθούν στην πνευματική εργασία κι έτσι ξεκινούν για τα άλλα νησιά. Από τη Σαλίνα ως το Στρόμπολι θα συναντήσουν κάποιες ιδιαίτερες καταστάσεις...το χειρότερο όμως απ'όλα έχει συμβεί! Ο Τζεράρντο μην έχοντας δει τηλεόραση για πάνω από 20 χρόνια - επιμένει ότι η τηλεόραση εκπέμπει...τίποτα- πιάνεται στα ''δίχτυα'' της όταν πάνω στο πλοίο ξεκινά από περιέργεια να βλέπει γνωστή αμερικάνικη σαπουνόπερα!

 Παθιάζεται τόσο πολύ που ζητά από τον Νάννι να πάει να ζητήσει από Αμερικανούς τουρίστες που συναντούν στο ηφαίστειο του Στρόμπολι, να του πουν τι γίνεται στη συνέχεια της σειράς! Απελπισμένος , ο Νάννι αποφασίζει να φύγουν για το Αλικούντι ένα νησάκι που τυγχάνει να μην διαθέτει ηλεκτρισμό! Απομονωμένο κι όχι δημοφιλές μοιάζει να είναι το ιδανικό ησυχαστήριο. Όμως ο Τζεράρντο παθαίνει σύνδρομο στέρησης από την τηλεόραση μόλις μαθαίνει ότι το νησί δεν έχει ρεύμα και πραγματοποιεί ηρωική έξοδο προς τον πολιτισμό!!
3ο μέρος : Medici (Γιατροί). Στο τρίτο - και πιο στενάχωρο- μέρος της ταινίας ο Νάννι περιφέρεται σε γιατρούς , μεγαλογιατρούς, παραγιατρούς ,καθηγητές, πρακτικούς και διάφορους εκπροσώπους της δυτικής , ολιστικής αλλά κι ανατολίτικης ιατρικής , μήπως κάποιος επιτέλους του πει σε τι οφείλεται η έντονη φαγούρα που τον ταλαιπωρεί τον τελευταίο καιρό. Καμία θεραπεία , κανένα φάρμακο δεν ηρεμεί την κατάσταση μέχρι που ένας Κινέζος βελονιστής ακούγοντας τον να βήχει επίμονα του συνιστά να κάνει ακτινογραφία. Το πρόβλημα είναι τελικά πολύ πιο σοβαρό από μια απλή δερματολογική πάθηση. Παρακολουθούμε τον Νάννι ταλαιπωρημένο να υφίσταται χημειοθεραπείες. Δεν χάνει όμως το κούραγιο και την καλή του διάθεση, τα ψυχικά αποθέματα υπάρχουν πάραυτα κι έτσι μας δίνει μια συμβουλή στο τέλος της ταινίας: Ένα ποτήρι νερό κάθε πρωί. Και μας αποχαιρετά μ'ένα '' alla salute''....
O σκηνοθέτης καταφέρνει με τούτη τη γεμάτη ανθρωπιά ταινία να κάνει το σχόλιο του πάνω σε διάφορα θέματα από την αλλαγή στο αστικό τοπίο μέχρι το ρόλο της κριτικής ταινιών κι από τη λειτουργία του συστήματος υγείας ως τον τρόπο που μεγαλώνουν οι Ιταλοί τα παιδιά τους. Και φυσικά δείχνει με πολύ έξυπνο τρόπο πώς η τηλεόραση έχει γίνει κυρίαρχο μέσο.
Η ωραιότερη στιγμή της ταινίας και συνάμα ο ωραιότερος και πιο συγκινητικός φόρος τιμής από σκηνοθέτη σε σκηνοθέτη, είναι όταν αποφασίζει να επισκεφτεί το σημείο που δολοφονήθηκε ο Πιερ Πάολο Παζολίνι. Σε μια σκηνή χωρίς λόγια πλαισιωμένη ιδανικά με τη μουσική του Κήθ Τζάρετ,  o Νάννι διασχίζει την παραλιακή Όστια για να συναντήσει ένα ημικατεστραμμένο, ξεχασμένο μνημείο...

Ο caro Nanni είχε τα γενέθλια του προ ημερών. Ας του ευχηθούμε λοιπόν -έστω και 3 μέρες αργότερα- Buon Compleanno!