As cool as Bullitt is.

Υπήρξε μια εποχή , εκεί γύρω στα μέσα και προς τα τέλη της δεκαετίας του 60 που γυρίστηκαν ορισμένες πολύ στυλάτες ταινίες. Ωραίοι, cool τύποι , όμορφα ντυμένοι μπαινόβγαιναν στα καρέ των ταινιών ενώ λίγα στοιχεία προμήνυαν όλα όσα θα έφερναν τα πάνω κάτω την επόμενη δεκαετία στον κινηματογράφο. Ο αδιάφθορος μπάτσος υπήρξε -κι είναι ακόμη- συνήθης πρωταγωνιστής σε πολλές ταινίες , αλλά εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 60 , μάς προέκυψε ίσως η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση αδιάφθορου μπάτσου κι αυτός δεν είναι άλλος από τον Bullitt . Κι ειλικρινά ποιος θα μπορούσε εκτός του Steve McQueen να ενσαρκώσει τον πλέον cool μπάτσο του Σαν Φρανσίσκο;
Ο Frank Bullitt λοιπόν , ζητείται από φιλόδοξο πολιτικά εισαγγελέα , να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού , πολύ σημαντικό μάρτυρα άρτι αφιχθέντα από το Σικάγο και στόχο της Οργάνωσης (προφανώς της Μαφίας). Τα πράγματα πάνε κατά διαόλου , ο εισαγγελέας ζητά την κεφαλή του Bullitt , ως υπαίτιο του φιάσκου, αλλά εκείνος ως άτεγκτος , αδιάφθορος , υπερ-cool (δεν ιδρώνει το αυτί του από τα γαβγίσματα του εισαγγελέα) οσμίζεται ότι κάτι δεν πάει καλά , τους ''γράφει '' όλους...και γίνεται το έλα να δεις! Ανάμεσα στα ωραία που συμβαίνουν είναι κι η περίφημη σκηνή του κυνηγητού στους λοφώδεις δρόμους του Σαν Φρανσίσκο , σκηνή για την οποία ουσιαστικά έγινε διάσημη η ταινία κι η οποία κυριολεκτικά σου κόβει την ανάσα. Ο Steve McQueen είναι στο στοιχείο του όταν οδηγεί -υπερβολικά γρήγορα είναι η αλήθεια - την πανέμορφη Mustang του προσπαθώντας να πιάσει τους πληρωμένους δολο-φόνους. Ναι , η Mustang είναι κούκλα , όπως όλα είναι τόσο όμορφα , η πόλη , ο πρωταγωνιστής , ο βοηθός του και βέβαια η φιλενάδα, η εύθραυστη κι ευαίσθητη Cathy που την υποδύεται η Jacqueline Bisset . Κάνει εντύπωση αυτό το στυλιζαρισμένο σκηνικό. Ο Bullitt παρότι αγουροξυπνημένος , εμφανίζεται πάντοτε άψογα ντυμένος -θυμάστε τη δεκαετία του 60 που τα παντελόνια των αντρών ήταν κοντά , λίγο πάνω από τον αστράγαλο κι οι γραβάτες λεπτές; Και μετά τη δεκαετία του 70 μάς προέκυψαν οι καμπάνες ...κι ο Σέρπικο. Ο Σέρπικο δεν κάνει τον κόπο να ξυριστεί , το ντύσιμό του θυμίζει κάποιον που κοιμήθηκε με τα ρούχα του , ενώ είναι το ακριβώς αντίθετο του cool. Είδατε διαφορές από τη μια δεκαετία στην άλλη; Θα μού πείτε , μα εκεί Crispy, εντοπίζεις διαφορές; Μα why not , αγαπητοί μου, why not; O Bullitt πρώτα θα φορέσει το σακάκι του , θα πάρει στο χέρι την καμπαρντίνα και μετά θα ορμήσει έξω στον κακό κόσμο όχι τόσο για να πει όσο για να κάνει , να δράσει. Δεν είναι πολυλογάς - με τέτοια μάτια τι να πει , τα λέει όλα με το βλέμμα του!- αλλά ό, τι λέει τσακίζει κόκκαλα:

Προς τον εισαγγελέα (με τον οποίο δεν τα πάει καλά ):

Look, Chalmers, let's understand each other... I don't like you.

ή

Walter Chalmers: Frank, we must all compromise

Bullitt: Bullshit

Και με την Cathy:

Cathy: What will happen to us, in time?

Bullitt: Time starts now.

Ωραίες εκείνες οι εποχές , ωραία πρόσωπα , σούπερ ταινίες. Δεν βρίθουν ουμανιστικού στοχασμού και φιλοσοφικού βάθους , μα ειλικρινά είναι κάποια βράδια που ο Bullitt είναι η καλύτερη παρέα.

Πριν κλείσουμε να σας πω ότι η ταινία είχε πάρει βραβείο Όσκαρ για το μοντάζ , όχι τυχαία , έχει γίνει εξαιρετική δουλειά , κοφτό το μοντάζ , όπως και το βλέμμα του Steve. Και μια και τον ανέφερα να σας πω ότι η γράφουσα έχει τρομερή , μα τρομερή , αδυναμία στον εν λόγω ηθοποιό.

Ελπίζω να κατανοείτε γιατί!

Εδώ η πλέον περίφημη σκηνή της ταινίας.

Η ανάρτηση αυτή είναι μεταγραφή από έτερο crispy blog. Για ένα μικρό χρονικό διάστημα θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες μεταγραφές.
(Μεταγραφή)