Πέννυ Παναγιωτοπούλου: ένα μεγάλο ταλέντο που ίσως χαθεί !!!

Δεν είχα δει ταινία της και είδα προχτές στην τηλεόραση την πρώτη μεγάλου μήκους που γύρισε το 2002: "Δύσκολοι αποχαιρετισμοί: ο μπαμπάς μου" και ... έπαθα! Εντελώς απροετοίμαστος βρέθηκα  

μπροστά σε ένα μεγάλο κινηματογραφικό ταλέντο και μια καταπληκτική ταινία με μοναδική αρτιότητα. Ένα πολύ δύσκολο θέμα με άρτιο σκηνοθετικό χειρισμό. Δεν παρασύρθηκε από τις παγίδες του μελό που μπορεί να κρύβει ένα τέτοιο σενάριο. Αποδόθηκαν σε βάθος οι χαρακτήρες ιδίως του μικρού πρωταγωνιστή --πράγμα που κατά ένα μέρος πρέπει να οφείλεται στις παιδαγωγικές σπουδές της σκηνοθέτριας. Δεν κούρασε ούτε μια στιγμή και ο χρόνος της ταινίας κύλησε κρατώντας τον θεατή σε μεγάλη εγρήγορση. Ένα πρόβλημα που υπήρχε στην ηχοληψία, ιδίως στη πρόζα του παιδιού, δείχνει και το χαμηλό budget της ταινίας --πήρε χρήματα μόνο από την ΕΡΤ. Ο Βούλγαρης έχει τέλειες ηχοληψίες αλλά ταινία σαν αυτή δεν έχει γυρίσει. Διάβασα πως η Παναγιωτοπούλου το '13

γύρισε το "September", θα προσπαθήσω να το δω