Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Τα Χριστούγεννα του αλήτη!!!



ΕΤΟΣ: 1962

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Στέλιος Τατασόπουλος

ΣΕΝΑΡΙΟ: Θόδωρος Τέμπος

ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γιώργος Πάντζας, Αλεξάνδρα Λαδικού, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Γιάννης Γκιωνάκης, Ρίτα Μουσούρη,  Ρένα

Γαλάνη,Ταϋγέτη, Βασιλάκης Καΐλας, Μιρέλλα Θειάκου.



Μέρες που είναι -και εκτός από τα Χριστούγεννα μιλάω στην κυριολεξία: κρίση, τρόϊκες και τέτοια- είπα να προτείνω μια ταινία με μπόλικο κλάμα και με τέλος όχι μόνο χάπι εντ, αλλά "κι' εκείνοι ζήσανε καλά και εμείς ακόμη καλύτερα". Και μην ψάχνετε να τη βρείτε στο διαδίκτυο, πιστεύω ότι όλο και κάποιο κανάλι θα την προβάλλει αυτές τις ημέρες. 
Στέλιος Τατασόπουλος και Θόδωρος Τέμπος, το αχτύπητο δίδυμο του κλάματος, δίνουνε ρέστα. Όλα τα έχει αυτή η ταινία: Ο καλός Γιώργος Πάντζας θέλει να σώσει τον θεσσαλονικιό πατέρα του από τον κίνδυνο της χρεοκοπίας όπου τον οδήγησε ένας απατεώνας από την Αθήνα. Μέχρι και κάποια ψιλοκαταχρησούλα αναγκάζεται να κάνει στην εταιρία  που δουλεύει και μετά παίρνει το δρόμο για την Αθήνα για να βρει και να εκδικηθεί τον απατεώνα. Έλα όμως που η Αθήνα έχει και ωραίες γυναίκες και μία την ερωτεύεται το παλικάρι και με τα υποτυπώδη μέσα προφύλαξης της εποχής έρχεται και η εγκυμοσύνη! Έντιμος όμως ο τύπος αποφασίζει να την παντρευτεί και τότε ανατρέπονται τα  πάντα. Βρίσκεται δολοφονημένος ο απατεώνας που λόγω ερώτων είχε ψιλοξεχαστεί και πιάνει η αστυνομία ως ένοχο τον υποψήφιο γαμπρόοοο! Μέσα ο τύπος. Ρε αμάν δεν τόκανα εγώ, εγώ παντρεύομαι. Τίποτα οι άλλοι. (Εννοείται βέβαια ότι έχουν ήδη αρχίσει τα κλάματα). Περνάνε 7 χρόνια στη "στενή" παρακαλώ και τότε ομολογεί ο πραγματικός δολοφόνος και βγαίνει ο δικός μας από τη φυλακήήήή! Περιφέρεται σαν την άδικη κατάρα από εδώ και από εκεί και που να πάει; "Ας πάω λέει στο Σύνταγμα να πω τον πόνο μου στους Αγανακτισμένους!", όχι αυτό ξεχάστε το είναι πρωθύστερο. Δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει φτάνει στα σκαλιά και εκεί, όχι δεν πέφτει στον Κανέλλο το σκύλο των διαδηλώσεων, συναντάει δύο παιδάκια ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι που πουλάνε λαχεία τα κακόμοιρα. Και εδώ είναι η μεγάλη μαγκιά και η ανατροπή του σεναρίου: δεν παίρνει το λαχείο με τον πρώτο αριθμό όπως συνηθίζεται στις παρόμοιες ταινίες αλλά τους πιάνει την κουβέντα και μαθαίνει ότι το κοριτσάκι είναι η κόρη τουουουου! (Εδώ μάλλον τα κλάματα σταματάνε αλλά δεν επιμένω γιατί μπορεί κάποιοι να συνεχίζουν να κλαίνε από χαρά) αφού σε λίγο ακολουθούνε οι γάμοι "...και εκείνοι ζήσανε καλά κι' εμείς ακόμη καλύτερα!".
Μόνο τώρα που τελείωσα δεν θυμάμαι να σας πω πως εμπλέκονται τα Χριστούγεννα, μάλλον στο τέλος με τα παιδάκια πρέπει να είναι και δεν πρέπει να είχανε χριστουγεννιάτικο δέντρο, όχι γιατί το κάψανε οι διαδηλωτές αλλά δεν είχε γίνει ακόμη δήμαρχος ο Αβραμόπουλος!

Το r.w. σας εύχεται υγεία καλή δύναμη και καλές γιορτές!   

2 σχόλια:

KANTHAR0S είπε...

Δεν την γνώριζα την ταινία. Όμως, είναι προφανές ότι η παρουσία του Βασιλάκη Καΐλα αποτελεί εγγύηση για το κλάμα.

Καλές γιορτές να έχουμε και να είμαστε καλά.

navarino-s είπε...

@KANTHAROS
Καίλας και πάσης Ελλάδος!