Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Roman's baby


Τα προβλήματα του σπουδαίου σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι δεν λένε να λάβουν τέλος. Εγκλωβισμένος ακόμη στην Ελβετία - ευτυχώς εκτός φυλακής πια- περιμένει -στωικά φαντάζομαι , τόσα έχει τραβήξει στη ζωή του- αν θα εκδοθεί ή όχι στις Η.Π.Α.
Πιστεύω ότι όλοι οι σινεφίλ έχουμε τουλάχιστον μία αγαπημένη ταινία του Πολάνσκι. Για να είμαι ειλικρινής  προσωπικά δεν μπορώ να διαλέξω μόνο μία. Αλλά αν με στριμώχνατε κι απαιτούσατε να απαντήσω με μία μόνο ταινία , ε , μάλλον τότε θα διάλεγα την περίφημη ταινία του ''Το μωρό της Ρόζμαρι'' !
 Είναι, πιστεύω, καθολικά αποδεκτό το γεγονός  ότι  ''Το μωρό της Ρόζμαρι'' παραμένει ακόμα και στις μέρες μας μια σπουδαία ταινία τρόμου. Υπάρχουν δύο στοιχεία που κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση σ'αυτήν την ταινία. 1) Δεν δείχνει τρομακτικά πράγματα , οι σκηνές που σε κάνουν να πηδάς από φόβο στον καναπέ είναι ελάχιστες , δεν δείχνει αλλά νιώθεις , συνέχεια νιώθεις έναν απόκοσμο τρόμο. 2) Η αμφισημία της. Τελικά τι συμβαίνει; Όντως η Ρόζμαρι έζησε όσα πιστεύει ότι έζησε ή απλά η εγκυμοσύνη ξεσκέπασε μια υποβόσκουσα ψυχική διαταραχή;
Όλοι κι όλα δεν είναι (ή μήπως απλά είναι) ό,τι δείχνουν. Το κτίριο είναι εντυπωσιακό αλλά έχει κακή φήμη* , ο σύζυγος , η γκροτέσκα γειτόνισσα , ο γιατρός , η κρυμμένη ντουλάπα...
Η Mia Farrow πιθανόν να έκανε την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της ως φρεσκοπαντρεμένη , χαρωπή Ρόζμαρι που αργά αλλά σταθερά μεταμορφώνεται σε μια στοιχειωμένη , ολότελα μπερδεμένη σκιά του εαυτού της.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στη μουσική επένδυση της ταινίας από τον Πολωνό μουσικό Κρίστοφ Κομέντα , με τον οποίο συνεργάστηκε αρκετές φορές ο Ρομάν.

Αλλά...
Αλλά το θέμα μας σήμερα είναι ο Ρομάν. Έκανε ό,τι έκανε πριν από τόσα χρόνια -κατακριτέο ναι- αλλά αυτόν δεν επηρεάζει την καλλιτεχνική του αξία . Για μένα θα είναι πάντα από τους πιο ιδιοφυείς σκηνοθέτες. Υπάρχουν πολλοί που κρίνουν έναν καλλιτέχνη από την προσωπική του ζωή. Κι υπάρχει το ερώτημα πώς ξεχωρίζεις τον άνθρωπο από τον καλλιτέχνη. Κάποτε ρώτησα μια φίλη γιατί δεν της αρέσει ο Woody Allen και μού απάντησε ότι τον απεχθανόταν γι'αυτό που είχε κάνει στην Mia (την ξέρετε φαντάζομαι την ιστορία). Τη ρώτησα πάλι τι γνώμη είχε για τις ταινίες του Woody και μού επανέλαβε την πρώτη της απάντηση. Πράγμα που σήμαινε ότι γι'αυτήν ο Woody δεν είχε καμία αξία ως καλλιτέχνης από τη στιγμή που τα έφτιαξε με την 17χρονη θετή του κόρη -ναι ξέρω , δεν ακούγεται και τόσο καλό. Το θέμα είναι ότι οι καλλιτέχνες έχουν μια προσωπική -πολύ προσωπική- ζωή που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουμε και ίσως δεν χρειάζεται να γνωρίσουμε. Θέλω να πω ότι δε χρειάζεται κάθε φορά να τρέχω στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του κάθε καλλιτέχνη να δω αν έχει κάνει κάτι ''κακό'' για να αποφασίσω αν θα μού αρέσει ή όχι. Αν η δουλειά του , το έργο του μού αρέσει τελείωσε η υπόθεση. Το αν ο Ρομάν έκανε έρωτα πριν από 30 τόσα χρόνια με μια 13χρονη - υπόθεση πολύ σκοτεινή - δεν μειώνει την αξία του ως τον σκηνοθέτη που μας έδωσε την ''Chinatown'' , την ''Αποστροφή'' , τη ''Νύχτα των Βρυκολάκων'' , τον ''Ένοικο'' , το ''Cul de sac'' κλπ. Έτσι δεν είναι; 
* Στην είσοδο του κτιρίου Dakota όπου γυρίστηκε ''Το μωρό της Ρόζμαρι'' δολοφονήθηκε χρόνια αργότερα ο John Lennon!

(Μεταγραφή)

5 σχόλια:

Blackened είπε...

φοβερή ταινία, αλλά έχω να τη δω από τότε! Εμένα από τις πιο αγαπημένες είναι η 9η πύλη.

Οσο για το τι έκανε πριν 30 χρόνια, όσο κατακριτέο και να είναι, κάπου υπάρχει και κάθαρση μετά από τόσο καιρό. Στο κάτω κάτω η ίδια η παθούσα, 40 χρόνων και βάλε τώρα, είναι η μόνη που δικαιούται πλέον να ζητάει την καταδίκη του, αν την επιθυμεί η ίδια τότε ΟΚ, αλλά σε καμμια περιπτωση ένα απροσωπο δικαστικκό σύστημα δεν μπορεί να έχει το λόγο.

Οσο για τον Γούντυ Αλλεν, από τη στιγμή που έγινε συναινετικά (αν έγινε, γιατί δεν ξέρω) δεν νομίζω καν να τίθεται θέμα ηθικής, στο κάτω κάτω θετή ήταν η κόρη του, όσο και αν αυτό είναι προκλητικό για τα χρηστά οικογενειακά μας ήθη.

Για μένα δεν διαφέρουμε από τους φανατικούς ισλαμιστές αν επεμβαίνουμε στις ερωτικές σχέσεις (πάντα συναινετικές εννοείται) άλλων ανθρώπων, αν αυτές δεν ταιριάζουν με την τρέχουσα (πάντα υποκριτική) ηθική

Mike είπε...

Υπογειος τρομος by Polanski. Μεσα στις τρεις κορυφαιες του για μενα, μαζι με την υπεροχη, μοναδικη «Chinatown» και τον εφιαλτικο, ντελιριακο «Ενοικο». Αν και οπως εχω ξαναπει ολες οι ταινιες του ειναι εκπληκτικες με εξαιρεση 1-2 που γυρισε για χαβαλε.


Οσο για αυτο που εκανε στο παρελθον, ανοιγεις μεγαλη κουβεντα, οπου απο τη μια σαφως και ο χαρακτηρας και η ζωη των καλλιτεχνων ΔΕΝ πρεπει να επηρεαζουν την καλλιτεχνικη τους αξια και την δικη μας κριση ως προς αυτην, αλλα απο την αλλη, οσο κι αν αγαπαμε τον Πολανσκι (τον Αλεν και τον καθε καλλιτεχνη) δεν μπορουμε να ζηταμε απο την δικαιοσυνη να κανει τα στραβα ματια σε μια τετοια ιστορια.
Και εδω επιτρεψε μου να κατακρινω τους συναδελφους του Πολωνου σκηνοθετη που εβγαλαν κοινη γραμμη υπερασπισης του Πολανσκι ζητωντας απο την Δικαιοσυνη να τον αφησει στην ησυχια του. Διαφωνω καθετα με αυτη την κινηση.

Και επιτρεψε μου επισης... αλλο το "...εκανε ερωτα με μια 13χρονη" που γραφεις, με το "υποχρεωσε μια 13χρονη να κανει χρηση ναρκωτικων ουσιων και την βιασε" για το οποιο κατηγορειται...

Αν και η ιδια η γυναικα (πλεον) δηλωσε πριν απο μερικα χρονια οτι δεν ενδιαφερεται να κυνηγησει δικαστικα τον Πολανσκι μιας και αρκετο διασυρμο υπεστη και μονο με την κοινοποιηση της ιστορια, εν τουτοις η ιδια η δικαιοσυνη θα πρεπει να αποτανθει για το εαν ειναι ενοχος και εαν θα πρεπει (και τινι τροπο) να πληρωσει για την ενοχη του..

Υσ.: Μην ξεχναμε πως οι περισσοτεροι (στην συντριπτικη τους πλειοψηφια) καλλιτεχνες μια καποια τρελα την κουβαλανε. Και επισης οι προτιμησεις τους και οι ιδιαιτεροτητες τους αγγιζουν πολλες φορες τα ορια της διαστροφης.. Ομως ανεξαρτητα ολων αυτων εμεις (θα πρεπει να) αγαπαμε εναν σκηνοθετη/ηθοποιο/μουσικο/αθλητη κλπ, για αυτα που μας προσφερει καλλιτεχνικα και οχι για το τι ανθρωπος ειναι. Ο συνδυασμος βεβαια των δυο ειναι ιδανικος, αλλα που...

crispy είπε...

blackened και μένα μου αρέσει πολύ η ''9η πύλη'' και γενικά μου αρέσει πολύ όταν ο Πολάνσκι πιάνει τα μεταφυσικά.
Απ'ότι είχα διαβάσει η παθούσα ήθελε να βάλει τέλος στην ιστορία αφού την αποζημίωνε μ'ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ο σκηνοθέτης -κι απ'όσο είχα μάθει ο σκηνοθέτης ''σφύριζε αδιάφορα''!.
Στην υπόθεση του Allen δεν τίθεται θέμα νομικής φύσης αλλά έχω μια φίλη που το είχε πάρει...φεμινιστικά κι ακόμα και τώρα αρνείται να δει ταινίες του!




mike από όσα έχω διαβάσει -χωρίς να απενοχοποιώ τον Πολάνσκι- η μικρή είχε βρεθεί όχι τυχαία - με τη συναίνεση και της μητέρας της- σε εκείνο το πάρτι - είναι να αναρωτιέται κανείς πώς βρέθηκε ένα 13χρονο στο σπίτι του Τζακ εκείνο το βράδυ.
Όπως σου είπα δεν απενοχοποιώ τον σκηνοθέτη, προφανώς δεν είναι άμοιρος ευθυνών.
Το υστερόγραφό σου έχει ενδιαφέρον. Πού βάζουμε όριο όσον αφορά στο πόσο μας επηρεάζει η ιδιωτική ζωή ενός καλλιτέχνη; Αν το καλοσκεφτείς πόσα πραγματικά ξέρουμε για αγαπημένους συγγραφείς , ζωγράφους , σκηνοθέτες , ηθοποιούς; Είναι ωραίο να βλέπεις κάποιους από αυτούς να ζουν μια ήρεμη οικογενειακή ζωή όπως πχ ο αείμνηστος Πωλ Νιούμαν ή η Μέρυλ Στριπ. Από την άλλη , ένας καλλιτέχνης που ζει πέρα από τα όρια μιας φυσιολογικής ζωής για κάποιο λόγο γοητεύει περισσότερο.


Καλό βράδυ blackened & mike κι ευχαριστώ πολύ που συμμετείχατε στη μικρή μας συζήτηση.

Chris Karpis είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Mike, οτι η δικαιοσύνη πρέπει να κυνηγάει τέτοιες ιστορίες, ανεξαρτήτως ονόματος και "σπουδαιότητας". Εγώ πιστεύω οτι ο Roman την έκανε την κουτσουκέλα του (για να το θέσω ευγενικά), αλλά αυτό δε μειώνει καθόλου στα μάτια μου το εκπληκτικό έργο του.

Εγώ μάλλον προτιμώ τις πιο παλιές του ταινίες (Repulsion, Locataire, Knife in the water, κτλ...), κι όταν λέμε προτιμώ, εννοώ οτι αυτές παίρνουν βαθμολογία 9,9, ενώ οι άλλες 9,8.

crispy είπε...

curious διάβασα τις προάλλες ότι οι ελβετικές αρχές τελικά δεν θα τον εκδώσουν στις ΗΠΑ.
Το Repulsion από τότε που το είδα πρώτη φορά μ'έχει στοιχειώσει!