Una giornata particolare (1977)

Η Comedia all'italiana υπήρξε ένα πολύ ιδιαίτερο είδος κινηματογράφου , γιατί συνδύαζε τόσο όμορφα το κωμικό με το δραματικό στοιχείο. Τα πρώτα χρόνια (τέλη δεκαετίας του 50 και 60) δινόταν περισσότερη έμφαση στο κωμικό στοιχείο, στρίβοντας όμως στη δεκαετία του 70 οι ταινίες της comedia έγιναν πιο πικρές , ξεχείλιζαν από ειρωνεία κι ενίοτε έπαιρναν ένα έντονα δραματικό τόνο που αιφνιδίαζε τον θεατή. Ο σκηνοθέτης που ίσως, περισσότερο απ'όλους, ευθύνεται για τη δραματική μεταστροφή της comedia , δεν  είναι άλλος από τον Ettore Scola . Δύο ταινίες του σημάδεψαν τη δεκαετία του 70 . Το ''Βίαιοι , βρώμικοι και κακοί'' (1976) και το αριστουργηματικό

Una giornata particolare (ε.τ. ''Μια ξεχωριστή μέρα'') (1977)

Βρισκόμαστε στα τέλη της δεκαετίας του 30 κι ο Αδόλφος Χίτλερ πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στη Ρώμη. Όλοι οι Ρωμαίοι έχουν ξεσηκωθεί κι οι μελανοχιτώνες , μικροί και μεγάλοι, έχουν ξεχυθεί στους δρόμους. Όλοι εκτός από δύο: την πολύτεκνη νοικοκυρά Αντονιέτα και τον ομοφυλόφιλο απολυμένο δημοσιογράφο Γκαμπριέλε. Η τυχαία γνωριμία τους θα είναι η αρχή μιας πραγματικά ξεχωριστής μέρας και για τους δύο. Μια μέρα κατα τη διάρκεια της οποίας θα μάθουν πολλά ο ένας για τον άλλον , θα συγκρουστούν , θα αποκαλύψουν , θα κλάψουν , θα γελάσουν , θα κάνουν έρωτα και στο τέλος της ημέρας θα χωρίσουν φίλοι πια, περισσότερο ήρεμοι και λιγότερο πικραμένοι απ'όσα τους έτυχαν στη ζωή.

Όλα αυτά συμβαίνουν σ'ένα συγκρότημα πολυκατοικιών το οποίο στην κυριολεξία έχει αδειάσει , αφού όλοι έχουν τρέξει να χαιρετίσουν τον ναζί αρχηγό. Ο σκηνοθέτης ξεκινά την ταινία του με επίκαιρα της εποχής όπου παρουσιάζεται η επίσημη επίσκεψη του Χίτλερ. Ακολουθεί η  πρώτη σεκανς όπου βλέπουμε την οικογένεια της Αντονιέτας να ξυπνά , ο σύζυγος και τα 6 παιδιά της να ετοιμάζονται για την παρέλαση , όπως κι εκατοντάδες άλλοι των γύρω διαμερισμάτων. Ένα ποτάμι μελανοχιτώνων ξεχύνεται από το προαύλιο προς το δρόμο , φωνές , γέλια, οχλαγωγή κι όταν πια φεύγει κι ο τελευταίος...σιωπή. Μέχρι που η θυρωρός (χαφιές) βάζει στη διαπασών το ράδιό της κι έτσι δεν περνά στιγμή στην ταινία χωρίς να μας υπενθυμίζει τι συμβαίνει μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα στην Αιώνια πόλη.

Έτσι κάτω από του ήχους του φασιστικού ραδιοπρογράμματος ο φτωχός , μίζερος κόσμος της Αντονιέτας θα ενωθεί με αυτόν του διωκόμενου , φοβισμένου Γκαμπριέλε. Συνθλιμμένοι κι οι δύο από τη ζωή τους , για λίγο θα ανασάνουν.

Και στο τέλος ενώ βραδιάζει , το προαύλιο θα αρχίσει να πλημμυρίζει από ενθουσιασμένους μελανοχιτώνες που γυρίζουν σπίτια τους , φωνές , γέλια , οχλαγωγή...και μετά σιωπή. Ο καθένας σπίτι του. Τα πατζούρια κλείνουν...

Για την Αντονιέτα η ζωή θα συνεχιστεί στο στενάχωρο διαμέρισμα και με τις προσβολές του συζύγου. Για τον Γκαμπριέλε στη Σαρδηνία εξόριστος...

Μια ξεχωριστή ταινία λοιπόν με πρωταγωνιστές την Sophia Loren και τον Marcello Mastroianni , εξαιρετικοί κι ιδιαίτερα συγκινητικοί κι οι δύο.
Trivia: Η Αλεσσάντρα Μουσολίνι , εγγονή του δικτάτορα , είχε ένα μικρό ρόλο στην ταινία.