Διαβάζοντας αυτές τις μέρες τα ημερολόγια του Σεφέρη, που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Ίκαρος με τον τίτλο "μέρες", και συγκεκριμένα τα έτη 1959, 1960, έπεσα πάνω σε κάτι που μπορεί να είναι και "είδηση" -- μιας και εγώ δεν έτυχε να διαβάσω ή ν' ακούσω κάτι σχετικό. Εκείνη την περίοδο ο μεγάλος μας ποιητής υπηρετούσε ως Πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο. Εκεί λοιπόν καταγράφει κάποιες αυστηρά οικογενειακές συναντήσεις και πάντα σε ανταλλαγή δείπνων κατ’ οίκον, με το ζεύγος Σέσιλ Ντέι Λιούις.
Το επώνυμο με πήγε στον μεγάλο ηθοποιό και ψάχνοντας στο διαδίκτυο (τα καλά του συστήματος) βρίσκω πως ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1957 από τον Ιρλανδό ποιητή Σέσιλ Ντέι Λιούις και τη Βρετανίδα ηθοποιό Τζιλ Μπάλκον.
Νομίζω πως το πράγμα μιλάει μόνο του και λέει και κάτι παραπάνω: πως η ποίηση μπορεί να αποτέλεσε την αφορμή της γνωριμίας αλλά η λιτή αναφορά αυτών των συναντήσεων, χωρίς καμιά νύξη στο τι συζήτησαν -- όπως κάνει σε παρόμοιες συναντήσεις με άλλα πρόσωπα -- μπορεί να υποδηλώνει πως μεγάλο μέρος του χρόνου τους θα αφιερωνόταν στο Κυπριακό Ζήτημα που μετά από ένοπλο αγώνα του κυπριακού λαού, όδευε προς την τελική υπογραφή της ανεξαρτησίας από το βρετανικό ζυγό.
Μην ξεχνάμε πως οι Ιρλανδοί υπήρξαν οι πιο θερμοί συμπαραστάτες στον αγώνα των Κυπρίων και πως η κεντρική λεωφόρος του Μπέλφαστ ονομάζεται Cyprus Avenue.
Και σίγουρα θα μπερδευόταν στα πόδια τους εκείνος ο μπόμπιρας – μεγάλο πειραχτήρι όπως λένε πως ήταν μικρός-- ο Ντάνιελ!
Και μιας και προχτές ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ας βάλω και ένα μικρό άτιτλο που έχει καταχωρημένο την Καθαρή Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 1960:
Όμως αυτά που είδες
είτε μες στην ομίχλη
είτε μέσα στο φως
σίγουρα γύρευαν να μιλήσουν.
Πέρασες και δεν τ’ άκουσες∙
και τώρα μόνο η βοή,
οι άναρθρες φωνές
η φοβερή σύγχυση
πραγμάτων μισοσυγκινημένων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου