Σενάριο: Sean Durkin
Παίζουν: Elizabeth Olsen, John Hawkes, Sarah Paulson
Πρόκειται για την πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Σον Ντέρκιν και παρακαλώ συγκρατήστε αυτό το όνομα γιατί αυτό το παιδί θα γράψει ιστορία στο χώρο της 7ης τέχνης. Δεν θα σας κουράσω με πολλά λόγια γι'αυτή καθ'εαυτή την ταινία γιατί έχω κάποια πράγματα να πω με αφορμή το θέμα της, αλλά ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα ευχάριστα από τον πρωτότυπο τρόπο κινηματογραφικής αφήγησης του σκηνοθέτη. Ξεκινάει με τη δραπέτευση της πρωταγωνίστριας από ένα είδος κοινόβιου εσωτερικών αναζητήσεων και όλη η μετέπειτα στάση της με τις ψυχικές και εφιαλτικές της αναστατώσεις δίνουν στο θεατή να καταλάβει ότι κάτι φοβερό της έχει συμβεί εκεί μέσα αλλά το νήμα ξετυλίγεται σιγά-σιγά και κλιμακωτά με την κορύφωση στο τέλος.
Αυτή η ιστορία με τα κοινόβια των εσωτερικών αναζητήσεων νόμιζα ότι είχε περάσει ανεπιστρεπτί. Για την Ευρώπη και για την Ελλάδα ήτανε κάτι σαν μόδα που πέρασε και έφυγε εδώ και 2-3 δεκαετίες. Αλλά στην Αμερική της αντιφατικότητας και των tea parties, φαίνεται ότι ακμάζουν ακόμη. Πάντα υπάρχει ένας γκουρού που είναι και ο εμπνευστής του όλου εγχειρήματος και απόλυτος κάτοχος της "γνώσης"! Η οποία γνώση εδράζεται σε αυτό το νεφελώδες τουρλουμπούκι των ανατολικών φιλοσοφιών που θέλει τους ανθρώπους όργανα και υποχείρια των δασκάλων, οι οποίοι είναι κάτι τύποι αμακαδόροι και πανέξυπνοι και μπορούν να εντάξουν στο ιδεολογικό τους οικοδόδημα τα πιο απίθανα πράγματα ακόμη και το σοδομισμό από τους ίδιους των μαθητών τους. Μην πάμε μακριά: στην "Μπακαβάτ Γκιτά" αυτό το σαν την Οδύσσεια πανάρχαιο ινδουϊστικό έπος ο πρωταγωνιστής Αρζούνα που διδάσκει τη Νιρβάνα στους μαθητές του, όταν σφίγγουν τα πράγματα και ο ντόπιος Μαχαραγιάς δέχεται επίθεση, το γυρίζει το βιολί και τους λέει ξέρετε κάτι τώρα θα πολεμήσουμε γιατί ξέχασα να σας πω ότι εκτός από τη Νιρβάνα των μη έργων που σας έλεγα, υπάρχει και η Νιρβάνα των έργων όπως ο πόλεμος. Το θέμα δυστυχώς είναι ότι πάντα κάποιοι κωλοπετσωμένοι τύποι θα βρίσκουν συναισθηματικά μπερδεμένα παιδιά και θα τα κάνουν υποχείρια των πιο απίθανων ορέξεων και σχεδίων τους. Πριν 30 χρόνια είχε εγκατασταθεί στην ορεινή Κορινθία ο Όλε ένας τύπος από τη Δανία και είχε φτιάξει ένα τέτοιο κοινόβιο, για να πω την αλήθεια δεν ακούστηκε τίποτα παράνομο από τη μεριά του, αλλά ο Γιαννάκης ένας μαθητής του που γνώρισα μου είχε αφηγηθεί ότι με ένα φίλο του έφυγαν από το κοινόβιο και πήγανε στην Ινδία να βρούνε εκεί τον μεγάλο Γκουρού. Τον εντόπισαν σε ένα βουνό, έναν τύπο με γένεια και χαϊμαλιά, και μετά από κάποιες μέρες τους ζήτησε να κάτσουν να τους ....πηδήξει γιατί έτσι θα τους μεταδώσει τη γνώση καλύτερα! Έτσι ακριβώς όπως ζητάει στην ταινία που μιλάμε ο αρχηγός, να σοδομίζει τα νεοεισερχόμενα κορίτσια. Ο Γιαννάκης με το φίλο του βέβαια άρχισαν να κουτρουβαλούν στην πλαγιά του βουνού και όπου φύγει-φύγει αλλά πολλά παιδιά δεν έχουντη δύναμη να προχωρήσουν σε αυτό το βήμα ελευθερίας και παραμένουν υποχείρια.
Και χωρίς να με παρεξηγήσετε, δεν μου αρέσει να κάνω το δάσκαλο, αλλά λόγω ηλικίας και μόνο και επειδή με διαβάζουν νέα παιδιά θα ήθελα να σας μεταφέρω την προσωπική μου γνώμη: ό,τι το πιο προοδευτικό υπάρχει για τον άνθρωπο πήγασε από αυτόν εδώ τον τόπο με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία που έβαλε στο κέντρο του σύμπαντος τον άνθρωπο και την αξία της σκέψης του και όχι τις θεωρίες της υποταγής και των προβάτων! Δεν θα αναφέρω πολλά παρά μόνο ότι πριν 2,5 χιλιάδες χρόνια ο Αισχύλος έγραψε την τραγωδία "Πέρσες" το μεγαλύτερο αντιπολεμικό σάλπισμα στην ιστορία της τέχνης, όπου εκφράζει τη συμπάθεια του για τον πόνο των περσίδων μητέρων που τα παιδιά τους ήρθαν να μας κατακτήσουν και αφήσανε τα κουφάρια τους στη μάχη της Σαλαμίνας! Κάτι που ως θέμα είναι αδιανόητο ακόμη και σήμερα!
6 σχόλια:
Εξαιρετική ταινία σε ιντριγκάρει και σε βάζει σε πολλές σκέψεις.Ακόμα και κινηματογραφικά όμως ήταν άκρως επιτυχημένη.
Σοβαρά έχεις τέτοια εμπειρία μέσω γνωστού?Συγκλονιστικό.
Αυτή η διαμάχη δύο παρακμιακών πλέον κόσμων(της μεταhippie ιδεολογίας και τoy new age lifestyle με καριέρες και tea party)αποδόθηκε άψογα στην ταινία.
Την έχω βάλει ήδη στην λίστα για να την δω :P.
Υ.Γ. Γενικά παλεύουμε με σχολές ακόμη navarino μας και μάλλον οδεύουμε για εξωτερικό αργότερα (οπότε όσον αφορά την κρίση καταλαβαίνεις :P).
Η καλλίτερη "κριτική" -παρουσίαση που έχω "διαβάσει" εδώ και χρόνια.Ξέρεις την γνώμη μου για τους επαγγελματίες τού χώρου.Αυτό που μου άρεσε είναι η σύνδεση με τον Αισχύλο και τους Πέρσες του.Επιφυλάσσομαι για την παράγραφο: ότι το πιο προοδευτικό υπάρχει κ.λπ.-αυτό μήπως στο ψιθύρισε ο παλιός μας φίλος Καραμπελιάς; -χιούμορ κάνω.Στα σοβαρά τώρα θα σου πω το παράδειγμα τής Ολλανδίας-το έχω δανειστεί από Λατινοαμερικάνο συγγραφέα-η οποία σε κοινωνικό επίπεδο είναι και ήταν πάντα απότις πιο προοδευτικές χώρες.Στις αποικίες της τον 16o&17o αιώνα, όταν έπιαναν κάποιο ιθαγενή να κλέβει -όπως όλοι οι αποικιοκράτες- έτσι και αυτοί τού έκοβαν το χέρι , με την διαφορά ότι αυτοί προηγουμένως τον πότιζαν Ρούμι για να μην πονάει.Κάθε ομοιότητα με την αρχαία Ελλάδα βεβαίως και δεν είναι τυχαία. Αν καταχρώμαι του δικαιώματος στα σχόλια γράφτο μου.
@the monkyes
monkakia μου γεια σας! Καταλαβαίνω τις δυσκολίες που έχετε μπροστά σας και εύχομαι όσο είναι δυνατόν να βρείτε την καλύτερη λύση.
Χάρηκα πολύ πάντως για την επίσκεψη και το σχόλιο!
@academy
Έχεις απόλυτο δίκιο: πρόκειται πράγματι για εξαιρετική ταινία γι' αυτό λέω ότι έχει πολύ μέλλον ο Ντέρκιν. Με εντυπωσιάζει και η παρατήρηση σου για την αντιπαράθεση των δυο παρακμιακών κόσμων. Είναι απόλυτα σωστή και εγώ δεν την πρόσεξα τόσο.
Καλό σου βράδυ!
Ερώτηση: θα το πάρει ο κυρ Γιώργης το Όσκαρ;
@Eugenios Sogas
Kαμία κατάχρηση ίσα-ίσα που το σχόλιο σου πλουτίζει και την ανάρτηση ακόμη και με τις διαφωνίες του που εκφράζει.
Μόνο που η πλήρης διατύπωση της παραγράφου που σε ενόχλησε λέει: "...πήγασε από αυτόν εδώ τον τόπο...". Να μην τα λέμε σαν τους μαρξιστές: ναι αλλά υπήρχανε οι δούλοι!
Δημοσίευση σχολίου