Όσο περνά ο καιρός παρατηρώ ότι όλο και περισσότερο γινόμαστε δέσμιοι της κινητής επικοινωνίας. Καλώς ή κακώς δεν έχει σημασία, οι εποχές είναι τέτοιες, ακολουθούμε το ρεύμα. Αλλά αρχίζουμε και αναρωτιόμαστε τι διάολο συμβαίνει όταν με την καλύτερη φίλη που μένει λιγότερο από δύο χιλιόμετρα μακριά επικοινωνούμε πια μέσω.....fb! Κι η φθηνή μας δικαιολογία είναι ο πολύ χρόνος εργασίας!
Όλα αυτά- ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε, οι υποσχέσεις για συναντήσεις που δεν θα γίνουν ποτέ, γιατί άλλωστε, αφού βρε αδερφέ επικοινωνούμε μέσω fb, skype, msn etc etc... τι το θέλουμε το τετ-α-τετ κι άλλωστε είπαμε, δεν προλαβαίνουμε! - μου θυμίζουν μια χαριτωμένη κομεντί της καλής εποχής του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου -ενδιαφέρον όρος με ...ασαφή όρια!- , την ταινία Denise calls up .
Στην ταινία αυτή μια ομάδα Νεοϋορκέζων όλο τηλεφωνιέται ή συνεννοείται μέσω φαξ -τότε δεν υπήρχε fb, ο Mark Zuckerberg ήταν μόλις 12 ετών!!!-, δίνει υποσχέσεις για συναντήσεις....τηλεφωνικώς κι όλο τις αναβάλλει..... τηλεφωνικώς!!!
Είναι χαρακτηριστική η εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας όπου μία εκ των πρωταγωνιστών μαζεύει τα απομεινάρια ενός πάρτυ που δεν έγινε ποτέ διότι απλά δεν εμφανίστηκε κανείς ενώ συγχρόνως την βλέπουμε να δέχεται τηλεφωνήματα συγγνώμης από όσους δεν παρευρέθηκαν -δηλαδή όλους- και φυσικά να ανταλλάσσονται υποσχέσεις για κατ'ιδίαν συναντήσεις που δεν θα γίνουν ποτέ.
Στην ταινία επιτυγχάνεται προξενιό τηλεφωνικώς, sex με τον ίδιο τρόπο, μοιραίο ατύχημα -εκείνη την εποχή δεν είχαν εφευρεθεί τα hands free!!- , συνεννόηση για κηδεία στην οποία.....δεν εμφανίζεται κανείς. Στο τέλος υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας κυρίως χάρη στην ιδιόρρυθμη Denise του τίτλου!
Συμπαθέστατη σάτιρα με έξυπνους διαλόγους που παραδόξως μετά από 16 χρόνια είναι πιο επίκαιρη από ποτέ! Μπορεί να άλλαξαν ή και να εκσυγχρονίστηκαν τα μέσα αλλά η μανία για εξ αποστάσεως επικοινωνία καλά επικρατεί! Αποφεύγουμε τα τετ-α-τετ κι η ερώτηση : ''Πότε θα συναντηθούμε;'' συνεχίζει να πλανάται!
Υ.Γ.: Δυστυχώς δεν θυμάμαι με ποιο τίτλο είχε κυκλοφορήσει η ταινία στην Ελλάδα. Αν κανείς θυμάται, ας μου το υπενθυμίσει!
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας!
Όλα αυτά- ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούμε, οι υποσχέσεις για συναντήσεις που δεν θα γίνουν ποτέ, γιατί άλλωστε, αφού βρε αδερφέ επικοινωνούμε μέσω fb, skype, msn etc etc... τι το θέλουμε το τετ-α-τετ κι άλλωστε είπαμε, δεν προλαβαίνουμε! - μου θυμίζουν μια χαριτωμένη κομεντί της καλής εποχής του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου -ενδιαφέρον όρος με ...ασαφή όρια!- , την ταινία Denise calls up .
Στην ταινία αυτή μια ομάδα Νεοϋορκέζων όλο τηλεφωνιέται ή συνεννοείται μέσω φαξ -τότε δεν υπήρχε fb, ο Mark Zuckerberg ήταν μόλις 12 ετών!!!-, δίνει υποσχέσεις για συναντήσεις....τηλεφωνικώς κι όλο τις αναβάλλει..... τηλεφωνικώς!!!
Είναι χαρακτηριστική η εναρκτήρια σεκάνς της ταινίας όπου μία εκ των πρωταγωνιστών μαζεύει τα απομεινάρια ενός πάρτυ που δεν έγινε ποτέ διότι απλά δεν εμφανίστηκε κανείς ενώ συγχρόνως την βλέπουμε να δέχεται τηλεφωνήματα συγγνώμης από όσους δεν παρευρέθηκαν -δηλαδή όλους- και φυσικά να ανταλλάσσονται υποσχέσεις για κατ'ιδίαν συναντήσεις που δεν θα γίνουν ποτέ.
Στην ταινία επιτυγχάνεται προξενιό τηλεφωνικώς, sex με τον ίδιο τρόπο, μοιραίο ατύχημα -εκείνη την εποχή δεν είχαν εφευρεθεί τα hands free!!- , συνεννόηση για κηδεία στην οποία.....δεν εμφανίζεται κανείς. Στο τέλος υπάρχει μια αχτίδα ελπίδας κυρίως χάρη στην ιδιόρρυθμη Denise του τίτλου!
Συμπαθέστατη σάτιρα με έξυπνους διαλόγους που παραδόξως μετά από 16 χρόνια είναι πιο επίκαιρη από ποτέ! Μπορεί να άλλαξαν ή και να εκσυγχρονίστηκαν τα μέσα αλλά η μανία για εξ αποστάσεως επικοινωνία καλά επικρατεί! Αποφεύγουμε τα τετ-α-τετ κι η ερώτηση : ''Πότε θα συναντηθούμε;'' συνεχίζει να πλανάται!
Υ.Γ.: Δυστυχώς δεν θυμάμαι με ποιο τίτλο είχε κυκλοφορήσει η ταινία στην Ελλάδα. Αν κανείς θυμάται, ας μου το υπενθυμίσει!
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας!
