Μπαίνοντας και εγώ στο τριπάκι του συνάδελφου tenta, σας παρουσιάζω τη δική μου εκδοχή για την καλύτερη σκηνή ανοίγματος από όλες τις ταινίες που έχω δει. Βέβαια διαφέρουν λίγο τα κριτήρια μας: τις δύο που έχει βάλει αυτός τις έχει επιλέξει με κριτήριο ενός τρικ του φακού και μια μεγάλη ανατροπή για το θεατή. Εγώ έβαλα άλλο κριτήριο: τη δύναμη της εικόνας που στη μεγάλη οθόνη πολλαπλασιάζεται, βέβαια, γεωμετρικά! (μόνο λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τη βρω με ελληνικούς ή αγγλικούς υπότιτλους)
14 σχόλια:
Πωπω φίλε μου... τι μου θυμίζεις!!
Τούτη την ταινία την έχω δει πάνω από 3-4 φορές και ποτέ δεν τη βαριέμαι! Αυτός ο βαλκάνικος πανζουρλισμός, η μεθυστική μουσική του Μπρέγκοβιτς, η αεικίνητη κάμερα του Κουστουρίτσα και όλος αυτός ο διονυσιασμός και η ποίηση...
Μανόλοβιτς και Ριατόφσκι φοβεροί, όπως και η βαλκάνικη μπάντα. Μεγάλο αριστούργημα, η πιο αγαπημένη μου της δεκαετίας του 1990 και εννοείται η καλύτερη σκηνή ανοίγματος ταινίας.
Υποκλίνομαι στη μεγαλοφυϊα του Kusturica και σε όλους τους Σέρβους.
θεικό underground!!!
Εκεί που φαίνεται να είναι μια κανονική ημέρα, ξαφνικά κι απ' το τίποτα μετατρέπεται σε θέατρο παραλόγου και παραδόξου. Βαλκανική τρέλλα που είναι και η καθημερινότητα, το έζησα!
@Monsieur Hulot
O Κουστουρίτσα είναι μεγάλος καλλιτέχνης και πολύ ωραίος τύπος. Ήτανε συμφοιτητές με ένα φίλο μου στο Columbia της Ν. Υόρκης.Είχανε καθηγητή τον Χέρτσογκ και νομίζω ότι ...η τρέλα έχει μεταδοθεί!
@academy
...και με φοίνικα των Κανών!
@Mary Ka
Σωστά...βαλκανική τρέλα. Με το "το έζησα" υπονοείς ότι έχεις ζήσει εκεί πέρα;
Ναι, έχω ζήσει στα Βαλκάνια για 1 χρόνο και πιο πριν τριγύριζα σε διάφορες βαλκανικές χώρες, οι Σέρβοι δεν παίζονται, είναι τρελλοί κι ας μην το δείχνουν αρχικά.
Ποιά είναι η γνώμη του Κουστουρίτσα για την πατρίδα του; Στο "Undeground" μας λέει πως πρόκειται για μια κοινωνία συνουσίας, μέθης και καυγάδων. Οι Σέρβοι είναι μονίμως μεθυσμένοι, καυγαδίζουν με το παραμικρό, ακούνε συνέχεια χάλκινα και απατούν της γυναίκες τους. Μάλιστα!
Η ταινία με υπεκφυγές αποφεύγει κάθε βαθύτερο στοχασμό πάνω σε ένα καυτό θέμα. Το φινάλε μας δείχνει όλους τους ήρωες της ταινίας να γλεντοκοπάνε, να ρίχνουν κουμπουριές και να χορεύουν και να πίνουν ασταμάτητα. Δλδ παρ'ότι που η Γιουγκοσλαβία χωρίστηκε οι Σέρβοι συνεχίζουν το χαβά τους.
Οι Κάννες δεν κατάλαβαν τίποτα και του έδωσαν το Φοίνικα.
Κακή ταινία, η αρχή της παρακμής του Κουστουρίτσα.
@Ανώνυμος
Κατ' αρχήν το θέμα της ανάρτησης είναι το "opening scene" αλλά δεν θα αποφύγω να απαντήσω στο σχόλιο σου επειδή εγώ τον πάω τον Κουστουρίτσα και επειδή την ίδια παρατήρηση μου είχε κάνει μια Σέρβα πωλήτρια στην Πλάκα. "Μας δείχνει όλους γύφτους και μεθυσμένους" μου είχε πει.
Είναι γεγονός ότι από την πρώτη του ταινία ο Κουστουρίτσα έχει μια έφεση στο διονυσιασμό και την ...τρέλα, πράγμα πολύ φυσιολογικό αφού είχε καθηγητή του στο Columbia τον αρχιτρελό Χέρτσογκ (Αγκίρε, Φιτζγκαράλντο. Είναι και αυτό μια ματιά στη ζωή που στον συγκεκριμένο χώρο με τα τόσο εκρηκτικά και μπερδεμένα εθνοφυλετικά προβλήματα κάθε σοβαρή προσέγγιση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Και ο Κουστουρίτσα είναι Βόσνιος νομίζω.
Ε, όχι και κακή ταινία!!! :(
Απλά, ο Κουστουρίτσα είναι ένας ιδιαίτερος δημιουργός φανερά επηρρεασμένος από το Φελίνι. Για τον Φελίνι η ζωή είναι μια μεγάλη παγανιστική γιορτή, ένας διονυσιασμός, ένα μακροσκελές πανυγήρι. Ο Κουστουρίτσα υιοθέτησε αυτή την άποψη, αλλά την απογείωσε περισσότερο και έβαλε και στοιχεία από την τρέλα του Χέρτζογκ, όπως λέει ο ναβαρίνο. Το φίναλε θέλει να πει πως ακόμα και αν χωρίσουμε τους Γιουγκοσλάβους αυτοί θα παραμείνουν ενωμένοι για να αντιμετωπίσουν κάθε πρόβλημα. Γιατί αυτή την τρελή ζωή μόνο με ... τρέλα μπορείς να την αντιμετωπίσεις!
Με συγχωρείς navarino που ξέφυγα από το θέμα, απλά και εγώ τα έχω ακούσει πολλές φορές αυτά και ο Κουστουρίτσα κατηγορήθηκε έντονα στις Κάννες του ΄95 για τους λόγους που ανέφερε ο Ανώνυμος.
Υ.Γ.: Ο Κουστουρίτσα είναι Σερβοβόσνιος ... και γυρίζει ακόμα ταινιάρες!!!
πολυ ωραια σκηνη,σε βαζει με τι μια στο κλιμα ολοκληρης της ταινιας...
ικανος ο κουστουριτσα μεν,νταλαρας δε..
Εγραψες πάλι,και για μένα είναι ή καλύτερη σκηνή ανοίγματος μακράν.Αλλωστε,είναι και η μόνη που θυμάμαι τόσο έντονα.Είναι οι εικόνες που είναι μαγικές,η μουσική που είναι συναρπαστική,ξεσηκωτική;Δεν ξέρω τι είναι.Αυτό που ξέρω είναι ότι σε συνεπαίρνει,σε ρουφάει,σε καθηλώνει από το πρώτο δεπτερόλεπτο. Να΄σαι καλά!!!
Φιλιά
@tentas
αυτό περί νταλάρα είναι τόσο πετυχημένο που σκέφτομαι να ξεκινήσω άλλη ενότητα με τίτλο: "the best ataka of blogging coments" και να βάλω πρώτο το δικό σου!
@Κωνσταντίνα
Σ' ευχαριστώ ρε Κωνσταντίνα και θα σου πω όταν επικοινωνήσουμε ότι εκείνη την ώρα που μου έστελνες την αγάπη σου και τα φιλιά σου τα είχα ανάγκη!
Δημοσίευση σχολίου