Εγώ πιστεύω ότι αν ο προικισμένος μας αυτός ηθοποιός είχε την τύχη να γεννηθεί μέσα σε ένα αγγλόφωνο ή γαλλόφωνο περιβάλλον θα μιλάγαμε σήμερα για ένα ανάστημα του παγκόσμιου κινηματογραφικού στερεώματος ανάλογο με αυτό του Σαρλώ.
Και δεν πιάνω το θέμα μόνο από την αριθμητική του πλευρά: το ότι δηλαδή σε ολόκληρη την καριέρα του αυτό το κινηματογραφικό φαινόμενο είχε την ατυχία να απευθύνεται σε ένα κοινό όσο μια γειτονιά της Νέας Υόρκης αλλά και από την πλευρά της ποιοτικής αξιοποίησης του που θα τύχαινε σε μια κινηματογραφικά ανεπτυγμένη Χώρα όπως η Αμερική η Αγγλία και η Γαλλία.
Γιατί κακά τα ψέμματα όλοι γνωρίζουμε ότι ο Θανάσης Βέγγος είτε
έπαιζε σε ταινία άλλου σκηνοθέτη είτε σε κάποια που τη σκηνοθετούσε ο ίδιος, δεν χώραγε με τίποτα σε καλούπια! Ένα εκρηκτικό μείγμα κίνησης και λόγου που είχε μέσα του δεν τον άφηνε ποτέ να σταθεί στα σεναριακά στερεότυπα του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου της εποχής και διαρκώς αυτοσχεδίαζε.
Άπειρες οι αφηγήσεις συνεργατών του, τεχνικών και σκηνοθετών που μιλάνε για τους απίθανους αυτοσχεδιασμούς του την ώρα των γυρισμάτων. Όλα αυτά τα τινάγματα γιακάδων και οι τακτοποιήσεις γραβατών των συμπρωταγωνιστών του είναι δικά του και της στιγμής γιατί δεν μπορούσε να κρατηθεί σε ακινησία. Μια φορά που έπρεπε να περιμένει στο ακουστικό του τηλεφώνου ξεβίδωσε την κάψα της ομιλίας και τη φύσηξε να την καθαρίσει. Αυτό το αέναο τρεχαλητό και η εκπληκτική κίνηση του κορμιού του δεν είχανε τέλος.
Φανταστείτε να έμπαιναν όλα αυτά κάτω από μια καλομελετημένη σεναριακή υποστήριξη και ισχυρή σκηνοθετική καθοδήγηση και πόσο θα έλαμπε όλο αυτό το εκρηκτικό υποκριτικό ταλέντο που διαθέτει.
Δεν ξέρω μήπως και εγώ τα παραλέω λόγω αδυναμίας στον συγκεκριμένο ηθοποιό γι' αυτό θα με ενδιέφερε πολύ να ακούσω και τη δική σας γνώμη.
3 Μαΐου 2011: Ο Θανάσης Βέγγος πέθανε! Η φυσική του παρουσία θα μας λείψει αλλά η κινηματογραφική του θα είναι ζωντανή και παρούσα για πολλά πολλά χρόνια ακόμη, γιατί οι μεγάλοι ηθοποιοί, μόνοι αυτοί από όλους τους καλλιτέχνες, έχουν αυτό το προνόμιο έναντι της λήθης και του θανάτου.
17 σχόλια:
Συμφωνώ, αλλά θεωρώ το "ανάστημα του παγκόσμιου κινηματογραφικού στερεώματος ανάλογο με αυτό του Σαρλώ" υπερβολικότατο: ο Τσάπλιν ήταν μοναδικός και ασύγκριτος.
Αλλά για ένα κινηματογραφικό στερέωμα ανάλογο με ενός Λουί ντε Φινές ή Χοντρού - Λιγμού ΝΑΙ!!!
Εγώ με τις ταινίες του μεγάλωσα. Τον λάτρευα και θα τον λατρεύω πάντα και τον θεωρώ τον σημαντικότερο Έλληνα ηθοποιό: μπορούσε να παίξει με την ίδια άνεση και δράμα (Όλα είναι Δρόμος, Οι Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου κλπ) και κωμωδία (από που να αρχίσουμε και που να τελειώσουμε).
Και πολύ σπουδαίος σκηνοθέτης: τα γκαγκς του ΘΒ θυμίζουν βωβό κινηματογράφο, το χιούμορ είναι σουρεαλιστικό, οι ρυθμοί ταχύτατοι.
Έχω δει σχεδόν όλη του τη φιλμογραφία και ξεχωρίζω την διλογία του ΘΒ, "Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση;", "Παπατρέχας", "Θανάση πάρε τ' όπλο σου", "Ο Άνθρωπος που έτρεχε πολύ" και πολλές άλλες.
Αν είχε γεννηθεί σε Αμερική, Γαλλία ή Αγγλία όπως λες θα μιλούσαμε για έναν από τους 10 σπουδαιότερους κωμικούς όλων των εποχών. Ειδικά αν είχαμε και σενάριο και σκηνοθετική υποστήριξη θα έκανε αριστουργήματα...
Πάντως η συνεργασία του με τον Κατσουρίδη ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη.
Δεν τα παραλές καθόλου, αλλά έχω και εγώ εξαιρετική αδυναμία στον ηθοποιό.
Η αλήθεια είναι ότι όταν παρακολουθούσα τις ταινίες του πιτσιρικάς στις κινηματογραφικές αίθουσες δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Εκ των υστέρων ξαναβλέποντας τις ταινίες του, κυρίως από την τηλεόραση άρχισα να τον ανακαλύπτω, διαπιστώνοντας το πόσο μεγάλος ηθοποιός είναι. Ο Βέγγος για μένα, είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τέχνης του και μάλιστα, τολμώ να πώ, από τους σημαντικότερους δραματικούς ηθοποιούς
για το πιο πάνω σχόλιο ευθύνομαι εγώ κι όχι η Μαρία. Από λάθος καταγράφηκε το όνομά της μια και έγραψα το σχόλιο από τον λογαριασμό της. Έχουμε πάντως την ίδια άποψη για τον ηθοποιό.
@Monsieur Hulot
Tο "ανάλογο ανάστημα" που λέω νομίζω πως υπονοεί μια διαφορά γιατί όλοι γνωρίζουμε τη μοναδικότητα του Σαρλώ! Αλλά και οι συγκρίσεις με τα ονόματα που κάνεις εσύ είναι πολύ τιμητικές για τον ηθοποιό μας. Και ο Κατσουρίδης όπως λες τον "πλησίασε" και ο Μανθούλης στο "Ψηλά τα χέρια Χίτλερ"
@Maria
@Emmanuel
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας και εγώ την ίδια ιστορία είχα πάθει. Τότε που παιζόντουσαν στο σινεμά τα έργα του τον θεωρούσα μία από τα ίδια αλλά αργότερα σιγά-σιγά και ξαναβλέποντας τις ταινίες του αντιλαμβανόμουν το μέγεθος του ανθρώπου!
Βέγγος καρικατουρίστας, Βέγγος, από μόνος του μια σχολή στον κινηματογράφο.
Εννοειται πως ειναι καταπληκτικος ηθοποιος!Συμφωνω με το post αλλα και τα σχολια που επονται.
Υπεροχος κωμικος, αυτοδημιουργητος, ανεξαντλητος σε ορεξη, δημιουργια, τρεξιμο, "τρελα", πλακες κ.α. Το ιδιο θαυμασιος και στο δραματικο μερος.
Ο ΘΒ ξεχωριζει επισης επειδη ειναι απο εκεινους που στην πραξη "ποιουν ηθος", καθοτι σπουδαιος ανθρωπος, σεμνος και παντα μακρυα απο τη δημοσιοτητα.
@Mary Ka
Πολύ εύστοχη η παρατήρηση σου βρε Μαίρη: "... από μόνος του μια σχολή στον κινηματογράφο".
@Mike
Σ΄ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση σου και γιατί τονίζεις αυτό το μεγάλο στοιχείο του ήθους που διαθέτει ο άνθρωπος! Και μου δίνεις την πάσα να αφηγηθώ μια ιστορία: όταν ήμουν φοιτητής μου τηλεφώνησε ένα πρωί ένας φίλος μου σερβιτόρος που δούλευε σε κέντρο της Πλάκας αν ήθελα να πάω να παρακολουθήσω τα γυρίσματα που έκανε εκεί ο Βέγγος (ήταν η ταινία "Δρ Ζι-Βέγγος". Πήγα ήταν και καμιά 10αριά άλλοι και μας είπε ο κ. Θανάσης που ήταν και σκηνοθέτης να σταθούμε στο χώρο αμέσως μετά την είσοδο αλλά να κάνουμε ησυχία. Σε μια ξεκαρδιστική σκηνή όμως δεν κρατηθήκαμε και βάλαμε τα γέλια με αποτέλεσμα να φωνάξει ο κάμεραμαν: cut! Τότε γυρίζει προς τη μεριά μας ο Βέγγος και μας φωνάζει: "Λύσσα να σας φάει!" για να προσθέσει αμέσως χαμογελαστά επειδή θα σκέφτηκε μήπως μας στενοχώρησε:"...καλοί μου άνθρωποι!".
Νομίζω ότι κι άλλοι είχαν την τάση να αυτοσχεδιάζουν στην σκηνή, όπως ο Χατζηχρήστος ή ο Ψάλτης. Αλλά η φράση που έγραψες με καλύπτει πλήρως:
''Ένα εκρηκτικό μείγμα κίνησης και λόγου''.
@KANTHAROS
Δεν ξέρω για τον Ψάλτη αλλά για τον Χατζηχρήστο έχεις δίκιο ότι αυτοσχεδίαζε αλλά για το Βέγγο η διαφορά είναι πιστεύω σε αυτό το μείγμα που σημειώνεις!
Καλά. τι να πεις για τον Βέγγο..Τι να πρωτοθυμηθείς από τις ταινίες του. Εκεί ειδικά που αλλάζει τα επαγγέλματα..Φαρμακοποιός φωτογράφος.χα χα χα..
@Carlito
Όπως το λες: τι να πεις! μετά και την είδηση του θανάτου του!
Τι να πω; Πάντα μου άρεσαν αυτές οι ταίνιες, όσο χάλια και αν αισθάνεσαι πάντα σε κάνουν να γελάς και να ξεχνιέσαι!
Τι να πεις; Αντίο....
@Vipera Lebetina
...και να μελαγχολείς καμιά φορά!
Εύστοχα όλα τα σχόλια και συμφωνώ. Κι εμένα ο αγαπημένος μου. Η λιτή του παρουσία και η απλότητά του -σε συνδυασμό με τη "φτώχεια" του ελληνικού σινεμά εκείνης της εποχής- δεν άφηναν να αναδειχτεί η αχανής λανθάνουσα δυναμική αυτού του ΓΙΓΑΝΤΑ...
@Fondeus
Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση σου που τονίζει αυτή την πτυχή της απλότητας και της "φτώχειας"!
Δημοσίευση σχολίου