Σκηνοθεσία: Κέλι Ράϊτσαρντ
Σενάριο: Τζόναθαν Ρέϊμοντ
Ηθοποιοί: Μισέλ Γουίλιαμς, σκυλί Λούσι, Γουίλ Πάτον, Γουόλτερ Ντάλτον. ΗΠΑ: 2008 (Ανεξάρτητη Παραγωγή)
Στόρυ: Η Γουέντι, μια κοπέλα από την πολιτεία της Ιντιάνα, ξεκινάει ένα μοναχικό και μακρύ ταξίδι για την Αλάσκα. Με μοναδική παρέα τη σκυλίτσα της τη Λούσι, ένα γλυκύτατο τετράποδο με εκφραστικά μάτια. Πάει, λέει, για να βρει δουλειά και διανύει όλες τις μεσοδυτικές πολιτείες με ένα προβληματικό αυτοκίνητο μέσα στο οποίο κοιμάται ενώ πλένεται στις δημόσιες τουαλέτες. Συναντάει ανθρώπους περίεργους και πολλές δυσκολίες. Όταν φτάνει σε κάποια πόλη του Όρεγκον, χαλάει το αμάξι της, συλλαμβάνεται για κλοπή μιας κονσέρβας σκυλοτροφής, χάνει τη Λούσι και επιδίδεται σε μια εναγώνια αναζήτηση της.
Απλή ιστορία μέσα από την οποία περνάει η καθημερινότητα της ζωής με μικρά περιστατικά που αναδεικνύουν το μεγάλο. Με τους κακούς αλλά και τους καλούς ανθρώπους, όπως εκείνος ο γερο-σεκιουριτάς με τα δεμένα σε κότσο μαλλιά του -παραπομπή ίσως σε κάποιο αντισυμβατικό παρελθόν- που τη βοηθάει όσο του επιτρέπει και αυτουνού η δύσκολη οικονομική του κατάσταση. Ή εκείνη η συγκλονιστική σκηνή με τον τρελό τη νύχτα στο δάσος που κοιμάται η Γουέντι και που περνάει νομίζω στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου
Μια ταινία που αξίζει να την δει κανείς όχι μόνο γιατί είναι ένα γοητευτικό ρόουντ μούβι, αλλά γιατί είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή με απλή φωτογραφία και φυσικούς ήχους,
μακριά από τις θορυβώδεις και καταιγιστικές υπερπαραγωγές του Χόλυγουντ. Ένας μινιμαλισμός στην υπόθεση και στα μέσα που πολλές στιγμές σε κάνει να σκέφτεσαι τον Περσικό κινηματογράφο. Ίσως να συμβαίνει δηλαδή εδώ αυτό το πρωτοφανές: η επιρροή του μητροπολιτικού κέντρου της 7ης Τέχνης από τη φτωχή περιφέρεια! Το μπαλόνι, το παπούτσι, το τετράδιο και τα άλλα απλά θέματα που διαχειρίζεται ο Κιαροστάμι και οι συμπατριώτες του, εδώ έχουν αντικατασταθεί από το σκυλάκι τη Λούσι.
Μια ταινία που αξίζει να τη δει κάθε άνθρωπος που αγαπάει το σινεμά στην απλή του μορφή, και θέλει να στηρίξει τις ανεξάρτητες παραγωγές που πάνε κόντρα στα μεγαθήρια του παγκόσμιου κινηματογραφικού κατεστημένου!
2 σχόλια:
Καλησπέρα. Είναι στα υπ'όψη η συγκεκριμένη ταινία , μιας και είμαι οπαδός του ανεξάρτητου αμερικάνικου κινηματογράφου και γενικά μού αρέσει η μινιμαλιστική σκηνοθετική άποψη. Κι είναι κάτι διαφορετικό όπως γράφετε από τα συνήθη μπλοκμπάστερ.
Υ.Γ.: Ελπίζω να ψηφίσατε!
Χαίρομαι που συμπίπτουμε στο θέμα του μινιμαλισμού και των ανεξάρτητων παραγωγών! Το πιστεύετε ότι σκέφτομαι να μη δω το avatar παρ' ότι ο tyler και o Προκόπης Δούκας εκφραστήκανε με πολύ θερμά λόγια, το ίδιο και ένας πολύ φίλος μου που έκτιμώ απεριόριστα το κριτήριο του. Δεν ξέρω ρε παιδί μου αλλά με τρομάζει αυτή η ιλιγγιώδης υπερπαραγωγή και η γιαγαντιαία διανομή. Ξέρω ότι αυτά είναι προκαταλήψεις αλλά έτσι μου βγαίνει!
Την καλημέρα μου!
ΥΓ: Ψήφισα (πολύ ωραία ιδέα η ψηφοφορία και καλό είναι να μπαίνει για διάφορα θέματα) αλλά ο αριθμός 3 των ψήφων προφυλλάσει το απόρητο της ψήφου μου!!!!
Το μαγαζί δεν έχει πελατεία αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να επιμείνουμε και να κάνουμε προμόσιον επισκεπτόμενοι παρόμοια μπλογκ και να βάζουμε στο τέλος των σχολίων μας το: http://therearwindowproject.blogspot.com/
Δημοσίευση σχολίου