Ναι ζηλεύουμε, για να περάσω στον ενεστώτα, που ενώ ο τούρκικος κινηματογράφος ήτανε πολύ πιο πίσω από τον δικό μας ποιοτικό κινηματογράφο τώρα γυρίζει ταινίες αριστουργήματα με θέματα βγαλμένα μέσα από τη ζωή, ενώ εμείς εδώ ασχολούμαστε με ταινίες του "σωλήνα" τύπου Λάνθιμου . Και λέω ζηλεύουμε γιατί στις κριτικές που περιηγήθηκα στο διαδίκτυο είδα να βγαίνει αυτή η ζήλια με έναν ύπουλο κάπως τρόπο. Είδα να γράφουν πολλοί ότι η ταινία θυμίζει τάχα μου Ταρκόφσκι ή Κιαροστάμι ή Αγγελόπουλο, σκηνοθέτες δηλαδή αργών πλάνων, και κανένας δεν γράφει ότι πρόκειται για ένα ευρηματικότατο ρόουντ μούβι που καθηλώνει τον θεατή από την πρώτη σκηνή, τον συναρπάζει και τον κρατάει διαρκώς, ξεδιπλώνοντας με έναν αριστοτεχνικό τρόπο τις πτυχές των μεγάλων υπαρξιακών προβλημάτων των ανθρώπων που βλέπετε στο κάδρο της φωτογραφίας. Και το ότι ενώ είναι μια ταινία 2,5 ωρών δεν καταλαβαίνεις το πόσο ...γρήγορα τελειώνει!
Μην κοροϊδευόμαστε: εκφράσεις για επιρροές και τέτοια υποτιμούν δημιουργούς σαν τον Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν τον μεγάλο αυτόν σκηνοθέτη που από τις προηγούμενες ταινίες του και ιδίως την τελευταία του " Οι 3 Πίθηκοι" έχει δείξει μιαν αυθύπαρκτη δύναμη και ένα δικό του κινηματογραφικό στυλ που στην τωρινή του ταινία απογειώνεται. Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα για όσους δεν την είδαν και περιμένω απόψεις από όσους την είδανε.
Για την ιστορία παραθέτω τους συντελεστές και το τρέϊλερ της ταινίας.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ:Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλάν
