Με τη φράση: «Αν θες κάτι με όλη σου την ψυχή, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να σε βοηθήσει να το πετύχεις!» που είπε ο Paulo Coelho στο βιβλίο του «Ο Αλχημιστής», πιστεύω ότι άνοιξε μια κερκόπορτα στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο μέσα από την οποία πέρασε και περνάει ακόμα το μήνυμα του μοναχικού δρόμου. Κάτι που το εκδοτικό και κινηματογραφικό κατεστημένο φρόντισε αμέσως να υιοθετήσει και μας προέκυψαν οι Χάρυ Πότερ και οι Νταβίντσηδες. Ξεθάφτηκε και ο μακαρίτης ο Τόλκιν με τα δαχτυλίδια του, που είχε «ατυχήσει» σε παλαιότερες εποχές και γενικά βλέπουμε μια αποθέωση του απομονωτισμού που συμφέρει πολύ το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας. Η δουλειά που κάνει η τηλεόραση κλείνοντας τον κόσμο στα σπίτια, βρήκε και ένα καλλιτεχνικό άλλοθι με τα βιβλία αυτά και τις ταινίες.
Και δεν λέω ότι καλά και σώνει φταίει ο Coelho, απλούστατα αυτός βρήκε το timing μέσα στην αποθέωση του καταναλωτισμού και των υπαρξιακών αδιεξόδων να πετάξει αυτή την μπαρούφα και να κάνει το απόλυτο παγκόσμιο μπεστ-σέλλερ. Ότι ακολούθησε μετά ήτανε εύκολο: και ο δρόμος είχε ανοίξει και το σύστημα έσπρωχνε τα πράγματα προς τα εκεί. «Καθίστε στα σπίτια σας!» και όλα θα πάνε ωραία. Κάποιοι μάγοι και κάποια τραγιά, κάποια περίεργα όντα θα ‘ρθούν και θα σας σώσουν.
Γιατί πώς να το κάνουμε ρε παιδιά –και ας ακούγονται αυτά παλιομοδίτικα- όση δύναμη και αν έχει η γραφή και όση εικαστική τελειότητα ο κινηματογράφος, αν δεν υπάρχει και κάποιο κοινωνικό μήνυμα, κάποια υπενθύμιση της δύναμης των ανθρώπων, μια συγκίνηση του αλτρουϊσμού και της αγάπης, της αλληλεγγύης, της κοινής μοίρας και των αγώνων, δεν γίνεται δυστυχώς τίποτα!
Όλες οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας χαθήκανε τα τελευταία είκοσι χρόνια. «Έρχονται δύσκολα χρόνια μέσα στη Γάζα» που λέει και ο ποιητής και ο κόσμος όχι μόνο έχει αδρανήσει τελείως, αλλά με τη βοήθεια των καναλιών, χλευάζει όσα από τα νέα παιδιά μας, έστω και άτσαλα, βγαίνουν στο δρόμο.
Η καταιγίδα, δεν ακούγεται πλέον από μακριά, χτυπάει τώρα τα παραθύρια μας και όλο εκείνο το σύμπαν που λέει ο Coelho μάλλον εναντίον μας έχει συνωμοτήσει!
Σημείωση: μεταγραφή από navarino-s 21.02.2010
2 σχόλια:
Δεν το είχα εκλάβει έτσι, γιατί με ενοχλεί η ασυγκράτητη αισιοδοξία της ρήσης και δεν προχώρησα παραπέρα. Πιστεύω περισσότερο στου νόμους του Murphy, "όταν θέλεις κάτι πολύ, όλα πάνε στραβά".
Η αλήθεια κείτεται μάλλον κάπου στη μέση, βέβαια.
Ίσως και να γέρνει προς ...Murphy μεριά!
Δημοσίευση σχολίου