"Ο Δράκος" όπως είπαμε αποτελεί το σημείο αναφοράς αυτής της σημαντικής στροφής της 7ης Τέχνης στη Χώρα μας. Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος. Σενάριο: Ιάκωβος Καμπανέλλης. Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Ερμηνείες: Ντίνος Ηλιόπουλος Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Γιάννης Αργύρης, Θανάσης Βέγγος, Μαρία Λεκάκη, Φρίξος Νάσος, Ανέστης Βλάχος, Ανδρέας Ντούζος, Ζανίνο.
Υπόθεση: Ένας ασήμαντος τραπεζικός υπάλληλος, ένας μοναχικός άνθρωπος, ετοιμάζεται να περάσει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς εντελώς μόνος του. Όταν τρομοκρατημένος συνειδητοποιεί ότι μοιάζει μ’ έναν κακοποιό που οι εφημερίδες αποκαλούν «Ο Δράκος». Λόγω της παρεξήγησης, η αστυνομία τον καταδιώκει και αυτός βρίσκει καταφύγιο σ’ ένα καμπαρέ. Μες στη διφορούμενη γοητεία της νύχτας, μία συμμορία του υποκόσμου τον αντιμετωπίζει ως τον γνήσιο Δράκο και μία χορεύτρια του καμπαρέ τον συμπαθεί. Σταδιακά ταυτίζεται με τον καινούργιο του ρόλο, και η επιθυμία του να δραπετεύσει απ’ την γκρίζα του ζωή και να γίνει «κάποιος» τον ωθεί στο να ηγηθεί μιας ληστείας αρχαιοτήτων. Όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, ο Δράκος βρίσκει τραγικό τέλος.
Πρόκειται για μια ατμοσφαιρική ταινία σε στυλ φιλμ νουάρ, ένα είδος πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα και μάλιστα με το ασυνήθιστο και ανεπίτρεπτο για την εποχή "unhappy end"! Γι' αυτό και οι αρνητικές κριτικές που απέσπασε από κάποιους κριτικούς. Ο χρόνος πάντως απέδειξε ότι αντέχει σε αυτόν η ταινία, με τις όποιες ατέλειες και ερμηνευτικές υπερβολές που μπορεί να διαθέτει. Και αυτό το κριτήριο: της αντοχής στο χρόνο, είναι πιστεύω, και το κορυφαίο για κάθε έργο τέχνης.
Δυο πράγματα που με εντυπωσίασαν από την πρώτη φορά και συνεχίζουν να με μαγεύουν κάθε φορά που τη βλέπω στην τηλεόραση, είναι η αποτύπωση αυτής της πυρετώδους έντασης στους δρόμους της Αθήνας την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και οι εκπληκτικές σκηνές του καμπαρέ με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι.
Ο κ. Στάθης Βαλούκος στο βιβλίο του "Φιλμογραφία του ελληνικού κινηματογράφου" παραθέτει απόψεις και γνώμες για την ταινία από εκείνη την εποχή που έχουν πολύ ενδιαφέρον:
"...φιλμ συναρπαστικό με ποιητική έμπνευση που φτάνει σε στιγμές αληθινής έκστασης" Φρανσουά Τριφό.
"..ο κινηματογράφος μας απέκτησε την πρώτη του ταινία και το 1956 πρέπει να θεωρείται σαν η χρονιά του περάσματος από την Προϊστορία στην Ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου". Β. Ραφαηλίδης
"...ο Δράκος αποτελεί τη συγκλονιστική προσφορά της Ελλάδος στη διεθνή κινηματογραφική ποίηση". Ρ. Σώκου
"Ο Δράκος πηγαίνει πολύ μακρύτερα και πολύ βαθύτερα από όποια άλλη ελληνική ταινία". Μ.Πλωρίτης
" Η λύση που δίνει αποδείχνεται πολύ σφαλερή, επομένως δεν υπάρχει λύση. Ο κύριος Καμπανέλλης δεν θέλει να δει λυτρωτικάς δυνάμεις μέσα στη σύγχρονη πραγματικότητα..." Α. Μοσχοβάκης
"Μια κακή ταινία. Ψεύτικη, φτιαχτή, γεμάτη υπερβολές. Μόνο μια αρρωστημένη φαντασία είναι δυνατόν να διανοηθεί και να παρουσιάσει τέτοια τέρατα. Κρίμα! Κρίμα! Κρίμα!" Αχ. Μαμάκης
"Πρόκειται για μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που μας προσέφερε τελευταία το ευρωπαϊκό κλίμα". Μ. Καραγάτσης
"Ο ελληνικός κινηματογράφος γέννησε με το Δράκο, τον πρώτο καλλιτέχνη, τον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο". Νίκος Τσιφόρος
7 σχόλια:
εξαιρετική ταινία, ατμόσφαιρα, ερμηνεία και σκηνοθεσία, μάλιστα, σήμερα οι τότε περιορισμένες σκηνοθετικές δυνατότητες δίνουν νέο χρώμα και αισθητική στην ταινία. Για την εποχή της ήταν κάτι το δύσπεπτο, όντως, αλλά αυτό είναι η πρωτοπορία στην τέχνη.
@Blackened
Χαίρομαι που σου αρέσει. Πράγματι όπως λες ήτανε δύσπεπτη για τότε αλλά θα πρέπει να θαυμάσουμε και τη διορατικότητα και το θάρρος αυτών που επαίνεσαν τότε το έργο.
ΥΓ: Για κάποιο περίεργο λόγο το pc μου στα σχόλια δεν βγάζει εικονίδια και χάνω αυτή την ....εκπληκτική νεκροκεφαλή που σε συνοδεύει, ...ευτυχώς!
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ από την ταινία είναι η μεγάλη ερμηνεία του Ντίνου Ηλιόπουλου!
Μάλλον είναι η πρώτη ελληνική ταινία νεορεαλισμού , στα χνάρια του ιταλικού νεορεαλισμού και των ταινιών των Ντε Σίκα , Ροσσελίνι , Βισκόντι.
Μού κάνει εντύπωση η αρνητική κριτική του κου. Μαμάκη! Την έχει ''θάψει'' εντελώς την ταινία!!!
Καλημερα παιδια, να πω πολλα μπραβο για την επιλογη να γραψετε για τον "Δρακο". Προκειται σαφως για ταινιαρα, ο Ηλιοπουλος δινει στην κυριολεξια ερμηνεια ζωης, το σεναριο δια χειρος Καμπανελλη ειναι εξαιρετικο, η μουσικη του σπουδαιου Μανου Χατζιδακι ανεπαναληπτη, και ενω εμενα προσωπικα ποτε δεν μου αρεσε ιδιαιτερα τι σινεμα του Κουνδουρου, ο "Δρακος" ειναι... κατι εντυπωσιακα ξεχωριστο!
Δεν ξερω αν θα την χαρακτηριζα ως την σπουδαιοτερη στην ιστορια του ελληνικου κινηματογραφου, παντως θα την ειχα σιγουρα μεσα στις 5 καλυτερες αναμφιβολα, μαζι με τον "Θιασσο" (μαλλον το νο1), τη "Στελλα", το "Ρεμπετικο" και την "Ευδοκια".
Καλημερα, καλο Σ/Κ.
@Mike
Καλώς ήρθες στο χώρο μας θα έρθουμε και εμείς στο δικό σου και θα τα λέμε από εδώ και πέρα.
ΥΓ: Το "πρώτη" που βάλαμε στην ταινία έχει έννοια χρονικής μαζί με στοιχειώδη ποιοτική κατάταξη και όχι μόνο ποιοτικής αξιολόγησης.
όμορφη παρουσίαση, και πολύ καλή ταινία !
Έχει μεγάλη ιστορική σημασία, αλλά κυρίως καλλιτεχνική.
Οι σκηνές στο καμπαρέ, όπως λέει και η Crispy, είναι εκπληκτικές
(και ειδικά εκείνη που χορεύει ο Ηλιόπουλος).
εξαιρετική όντως ταινία πολύ μπροστά κινηματογραφικά για την εποχή της στην ελλάδα.
καταπληκτικός ο Ηλιόπουλος αλλά και Η Μαργαρίτα Παπαγεωργίου από τις φιγούρες που δεν ξεχνάς..
Δημοσίευση σχολίου